O γέρο χρόνος..!

Nefeli Riga Στιχοσχολιο μου, σε ανάρτηση του Κ.Τακη χρυσικακου..!!(ηθοποιού!) Του έρωτα κόβει τα φτερά ο γέρο χρόνος . Δεν είναι από ζήλεια του, μα ούτε είν και φθόνος. Είναι γιατί κουράστηκε.. που την ζωή μοιράστηκε και θέλει αναπαμό.. Ki αργότερα, αλλού θα τρέξει να χαρίσει πριν τον προλάβει πάλι η δύση . Και θα πηγαινοέρχεται μες στις καρδιές ανθρώπων των διαφόρων τόπων.... Νεφέλη Ζαφειρατου Ρήγα.

Οι Πυγολαμπίδες.!

Nefeli Riga 4 Ιουλίου 2017 .Η... Πυγολαμπίδα. Απλά γραμμένη χωρίς μεικαπ..(δεν το συνηθίζω) Μαθήτρια του δημοτικού ήμουν, πολύ λίγα ήξερα απο την ζωή και οσο για βάσανα απολύτως τίποτε, κατι σαν άγνωστη λέξη για μένα. Οταν ακούω ή διαβάζω για πυγολαμπίδες, πάντα μου έρχεται στο νου η μικρή τρυφερή ιστορία που συνέβη τότε, εκείνα ..τα χρόνια. ----- Μου άρεσαν αυτά τα μικρά φωτισμένα ζωύφια να τα βλέπω στην βρεγμένη πρασινάδα, στις γωνίες του κήπου , στα καταγής αγριολούλουδα να κουνιόνται και να νομίζεις οτι αναβοσβήνουν. Καθόμουν και τα κοίταζα, τα χάζευα. Καποια στιγμή σκέφτηκα να πιάσω ενα, και πανω στην χαρά μου το έσφιξα αθελα στο χερι και κατα λάθος το εύθραυστο έντομο διαλύθηκε, φυσικά αυτο δεν το ηξερα, φοβήθηκα, τρόμαξα με αυτό πολύ. Σκουπσα το χερι μου απο την υγρασία που άφησε το λεπτό διάφανο σώμα του, και ορκίστηκα να τα κοιτάζω μονο, και να μην θελήσω να ξαναπιάσω κανένα πια.. Δεν εχουν αντοχή , και ειναι τοσο όμορφα .!! Ενα στολιδι της αφέγγαρης νύχτας πάνω στα δροσερά χορτάρια.υγρά διαμαντάκια τα έλεγα! Από τότε τα βράδια περπατούσα και τα κοίταζα μονο,, ωρα πολλή. Τα θαύμαζα,! Φεγγοβολούσαν περισσότερο τα ήσυχα σκοτεινά βράδια, άντε και με λίγο ψιλοβρόχι αν και δεν βγαίνουν πάντα..χαιρόμουν να τα βλέπω, θαύμαζα τα λεπτά φωτισμένα κορμάκια τους, ποτέ δεν τα είδα μερα.,δεν φαίνονται. Πέρασε από τοτε αρκετα μεγάλο διάστημα. ................. Και μια παρόμοια βραδιά βγήκα να τα χαζέψω περπατώντας στα πρασινισμένα δρομάκια του κήπου μου, τα είδα στις άκρες να λαμπυρίζουν. Από απέναντι στο δρόμο ερχόταν μια παρέα κοριτσιών και αγοριών, ανάκατης ηλικίας.. Και τοτε, χωρίς να θυμηθώ την υπόσχεση που έδωσα κάποτε στον εαυτόν μου, πήρα μια πυγολαμπίδα και απερίσκεπτα την τοποθέτησα στο σακάκι του μεγαλύτερου αγοριού. Ολη η παρέα γελούσε. Το αγόρι με το...παράσημο τα έχασε, δεν μίλησε,έδειξε ότι τον στενοχώρησε η κίνησή μου, και έμεινε να κοιτάζει σκεφτικός και το βλέμμα μακριά, φάνηκε πως κάτι θυμήθηκε.... Όλοι τον ρωτήσαμε γιατί, τι έγινε, ένιωθα άσχημα, ζήτησα συγγνώμη χωρίς να ξέρω τι κακό είχα κάνει.. Αυτός κοιτούσε μια εμένα και μια την πυγολαμπίδα.. Τι έκανα επιτέλους του φώναξα . -Έκανες οτι έκανε κάποτε το πρώτο κορίτσι που αγάπησα, έκανες την ίδια κίνηση μια τέτοια βραδιά,και έχεις και το ίδιο όνομα. Περάσαμε τότε μια όμορφη βραδιά είπε..αλλά απο δεν ξανα συναντηθήκαμε,δυστυχώς.. Το κορίτσι που ήταν και το πρώτο καρδιοχτύπι μου την άλλη μέρα εισήχθη στο Νοσοκομείο επειγόντως και μετά ένα μήνα έφυγε για πάντα...(είπαν η καρδιά της.) Την επισκεπτόμουν συχνά καθόμουν δίπλα στην πολυθρόνα της,για πολλές μέρες.. Κατάλαβες τώρα τι μου θύμισες;.. Όλοι τα χάσαμε, βουβοί ,μιλιά, και για μένα ;πέρασαν πολλά χρόνια για να το ξεχάσω. φοβόμουν μήπως ....αλλά υπάρχω ακόμα. Ο νεαρός ειναι πια διαπρεπής δικηγόρος και οικογενειάρχης. Δεν τον είδα παρά μόνο δυο φορές από τότε. και τον ρώτησα κοιτώντας τον.. -Ναι, ναι, ακόμα την θυμάμαι.μου απάντησε. και ο,τι τότε μου συνέβη.. Μα και να θέλεις τέτοιες ιστορίες δεν ξεχνιούνται, ριζώνουν στα θεμέλια της ψυχής και αναδύονται σε παρόμοιες στιγμές... Νεφέλη.Ρήγα. 4/7/2017

<τις/b Τις τελευταιες μου αναρτησεις δεν τις παρουσιαζει στιχοποιημενες. Ισως καποιο λαθος στιςρυθμισεις;;

Ονείρου τέχνασμα...

.Ονείρου τέχνασμα. 2 Είναι μια αγάπη αστρική, συμπαντική, ονείρου τέχνασμα που φτιάχνεται απ την σκέψη, καρπούς έχει να δρέψει και να καρποφορεί.. Καρπός είναι του σύμπαντος κι΄ αγάπη του απείρου εκεί, γεννήθηκε έρωτας, έρωτας του ο ν ε ί ρ ο υ Δίπλα μου την αισθάνομαι, ευκόλως αφουγκράζομαι την δυνατή σκιά της, -προδίδει το άρωμά της- αόρατη; υπαρχει καο εγω, νιώθω κοντά της Ξημέρωμα δεν έχει για να σβηστεί απ΄το φως, μες την ομίχλη κατοικεί, εκεί, κοντά, που ναι Ο Θεός.. ΝεφΕλλη Ρήγα. 6/4/2021 υ.γ. Τις τελευταιες μου αναρτησεις δεν τις παρουσιαζει στιχοποιηνεμες.Ισως λαθος ρυθμιση ;;

Το Δάκρυ..

Στιχοσχόλιό μου ..στο ποίημα του Arby poet.! Πως να φανεί του έρωτα το δάκρυ; που ναι ενα δάκρυ αλλιώτικο δεν μοιάζει με τα άλλα. και δεν νοτίζει παρειές δεν βγαίνει στάλα στάλα.. Αναβλυζισμα είναι της ψυχής του έρωτά σου καρδιοχτύπι -που χρώμα στην ζωή μας δίνει- νιώθει ευτυχής όποιος βρεθεί (-στροβιλιστεί-) σε αυτήν του έρωτα την δίνη... 9/4/2021 ΝεφΕλλη

Επιθυμίες..

Επιθυμίες... Βυθίζω την πένα στου μυαλού το μελάνι να γράψω για σένα, μα τίποτα δεν βγαίνει, τίποτα δεν μου φτάνει -- Του χωρισμού μας ο πόνος στην καρδιά μου χρονίζει κι΄ας έρχεται άνοιξη λουλούδια γεμάτη με ροζ τριαντάφυλλα, για μένα; χιονίζει. --- Θέλω να τρέξω να σε βρω σφιχτά νά σ΄ αγκαλιάσω κι΄εκεί στην ακρη του λαιμού ενα σημάδι να σου φτιάξω. Θέλω να τρέξω να σε βρω φορώντας τ΄άρωμά σου να νιώσω την αγάπη σου σαν θα βρεθώ κοντά σου. Έλα λοιπόν στο ραντεβού γλυκά να φιληθούμε να αγκαλιασθούνε οι καρδιές και εμείς να αναστηθούμε.. ΝεφΕλλη Ρήγα. 20/2/2021 Ένα ανάλαφρο δίχως λέξεις διαλεγμένες.. Εξ άλλου δεν υπαρχει έμπνευση τελευταίως.

Το τελευταιο πεταγμα...

////// Στο μεγάλο και τελευταιο του ταξίδι το σώμα, ανήμπορο συρρικνώνεται στην αγκαλιά της γης που το έπλασε, και καρτερικά το περίμενε να γίνουν ξανά ένα,, ενω η ψυχή ανέπαφη πετά σε άλλους γαλαξίες, άλλους ήλιους να αντικρίσει, και οι ζεστές ακτίδες τους παράξενα θα αγκαλιάσουν το άυλο σώμα.. Απο εκεί, ελεύθερη και αποσπασμένη απο τα πρέπει, που την δυνάστευαν (οσο κατοικούσε στο σώμα,) θα νιώσει την πολυπόθητη ελευθερία της και λ ε υ τ ε ρ ι ά της... Και ετσι, μέσα απο την ίδια ψυχή, μια άλλη καινούργια θα αναδυθεί και θα ζήσει συνεχίζοντας τα μακρινά κι ατελείωτα ταξίδια στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Καλά ταξίδια ψυχή.. Το ξάγναντο αγάπησα, μα η ζωή...θολό τοπίο.. Νεφέλη Απόσπασμα από ενα διήγημά μου.

Σημειώσεις

Σημειώσεις Εχω γράψει την ζωη μου στου μυαλού μου τα κιτάπια.. Με παράπονα πολλά, -που εχουν πνίξει την ψυχή μου- και περνάω τον καιρό δίχως να βρεθεί μια αγάπη να γεμίσει το κενό.. Αγάπες βρίσκονται πολλές, μα είναι δήθεν, και πληγώνουν.. και ενω λένε φωναχτά πως σ΄αγαπούν κρατούν σουγιά και σε ματώνουν.. Ηλθε ο καιρός να κλείσουν τα κιτάπια τραβώ γραμμη, κι οι σημειώσεις σταματουν, και με ενα -χ- δεν θα δακρύζουν πια τα μάτια.. Ν.Ρ. 19/10/20

Εξαφανιση δακρυων..

Καληνύχτα Καληνύχτα >Μάζεψε δάκρυα και πνιχτα μες των αστεριών την λίμνη, τίποτε πλέον μην μείνει κι απ του απείρου τα δρομάκια θα ξαναέρθει μια δεύτερα σαν μια α λ λ η εποχή. Νεφέλη Ρήγα. 22/8/2020

Ηταν...

Ηταν ...

Η Αγάπη σου σαν αστραπή.
Σαν μπόρα ο έρωτάς σου
Σαν όνειρο η παρέα σου
και..τύχη η αγκαλιά σου.!!!

Δεν πρόλαβα να σε ερωτευτώ
μόνο να σε αγαπήσω
γιαυτό θα μου είναι α δ ύ ν α τ ο
απ την ψυχή και την καρδιά μου
να σε σβήσω.
Και ετσι μείναμε στο τώρα
αφήνοντας το χθες,
κι ας μας πονάνε οι πληγές
που εχουν μείνει ανοιχτές..

ΝεφΕλλη
12 Αυγουστου 2020

Το ξάγναντο αγάπησα, μα η ζωή...Θολό τοπίο.

Αθώες ώρες..

Δεν μας γελούν
οι αθώες ώρες,
ί δ ι ε ς έρχονται
και πανε
στο καρτέρι τους,
εμείς στραβοπατάμε,
και τις φορτώνουμε
ασυνείδητα...ένοχες.
16/4/2020

Η Μπόρα. (Κορονοιος...)

Η Μπόρα. (Κορονοιος...)

Ας κρατήσουμε με δυνατά χέρια,
σταθερά τις ομπρέλες..

Ο,τι περνάμε φίλοι μου,είναι μια μπόρα,
και οι μπόρες είναι δυνατές, .
παρασύρουν ο,τι βρουν μπροστά τους..
.Ευτυχώς , γρήγορα περνούν, και εμείς,
-σαν φυλλαράκια που τα παρέσυρε- -
ας γαντζωθούμε στην άκρη του δρόμου
μήπως και γλυτώσουμε.
Καλή σας νύχτα.
ΝεφΕλλη

20/3/2020

Μάταιη Προσμονή...

Μάταιη Προσμονή.

Είπα στην ψυχή μου
στάσου ακίνητη,
και..περίμενε,

αλλά χωρίς ελπίδα

Γιατί η ελπίδα μπορεί, να είναι
μόνον ελπίδα
για κάτι,

που ίσως να είναι λάθος.

Και τότε,

Νότισε το πρόσωπό μου
γεύση αλμυρή...

ΝεφΕλλη
3/4/2020