Το Ξάγναντο Αγάπησα, μα η Ζωή..Θολό Τοπίο!

Το Ξάγναντο Αγάπησα, μα η Ζωή..Θολό Τοπίο!
Νεφέλης Σκέψεις.

Nεφέλης Σκέψεις.!

Καλώς ήρθατε στο Blog μου Δημιουργιες και σκέψεις μου.! Καθίστε αναπαυτικά, και καλό σας διάβασμα.! Ζητώ την κατανόησή σας. Εξηγούμαι, για να μην παρεξηγούμαι. Δεν είμαι ποιήτρια ούτε στιχουργός , γράφω της ψυχής μου τα παράπονα μόνον, όταν.. η έμπνευση μου κάνει την επίσκεψη. Ευχαριστώ Πολύ.!

Ancient Theatre of Epidaurus

Ancient Theatre of Epidaurus

Κυριακή 26 Αυγούστου 2012

Καν την Αγαπη σου Φωλιά..!


Καν την αγάπη σου φωλιά
 κύμα γαλήνιο και αγκαλιά
 για να κουρνιάσω,

 Kαν  την αγάπη σου φωλιά
να μπω να νιώσω ζεστασιά
να μην σε χάσω

Κάν την αγάπη σου  ουρανό
Εκεί κοντά με το θεό
Να με προσέχει

Κάν την αστέρι της  βραδιάς 
Στην γη να φεύγει  χαμηλά
και την δική μου την καρδιά
να την κατέχει

Κάν την πουλί κάθε πρωί
να κελαηδά 
στο ξύπνημά μου

Καν τη αγκαλιά  κάθε βραδιά
με όμορφα  λόγια της γλυκά
να  μπαίνει μες τα όνειρά μου .


Ν.
.20/2/2012 βράδυ.

Το Δάκρυ...< 2>

Όταν το δάκρυ σου έσταξε

δρόσισε η ψυχή μου,

ο πόνος παραμέρισε,

Αγιασε το κορμί μου.

Λαχτάρας δάκρυ ήτανε

μην κι έλθει μισεμός ,

με την δροσιά που άφησε

γλυκάθηκε ο καημός...

30/4/2012

ΝεφΕλλη

Το Βάρος

Βαρύ, το βάρος της ψυχής σου,

όταν, μόνο στου δικού σου κορμιού 


την αντοχή στηρίζεται…..

Θέλεις να μοιραστείς, 


 λ ί γ ο να ξαλαφρώσεις,

έστω, και από κάπου λιγο να πιαστείς, 


να  στηριχθείς

πιο ανάλαφρος θα νιώσεις..

ΝεφΕλλη
7/8/2012

Απόψε δυο λόγια παράπονο...



Απόψε.
με την γαλήνια την φωνή σου
κοίμισέ με,

Απόψε,
με την ζεστή σου την ανάσα
σκέπασέ με.

Απόψε
Την απουσία σου
θα σφίγγω αγκαλιά μου

και το πρωί θα σε ζητάω
με τα μάτια της καρδιά μου.

Μόνη μ΄αφήνεις και φοβάμαι
σε βράδια κρύα να κοιμάμαι

Μα το πρωί το παγωμένο
Ίσως την πόρτα να χτυπήσεις
περιμένω...

Την Καληνύχτα μου .

27/4/2012
ΝεφΕλλη

Ετσι.. ............


Ετσι..


Έγραψα στίχους

στο χαρτί,

Μετάνιωσα,

και μες την χούφτα μου

απέκτησαν

Ρυτίδες..


Νεφέλη

Αφιερωμένο...

Βραδιές αμέτρητες βρίσκομαι μόνη
Και θέλω κάπου να μιλήσω.
Να βγουν αυτά οπού με πνίγουν,
Και να μη δουν αν θα δακρύσω.

Χρόνια το δάκρυ μου κρατάω πίκρα έχει φωλιάσει
Στην ψυχή μου μα σταματώ και δεν μιλάω
Ποιος να ακούσει την φωνή μου.

Σε άσπρο χαρτί τις σκέψεις μου τυπώνω
Και σε στιγμές δικές μου τις διαβάζω
Αν πέσει επάνω δάκρυ δεν πειράζει
Είναι βουβό δεν το φωνάζω.
25\ 11\ 96

Αφιερωμένο στην Έλλη, που όποιος την γνώρισε απλά, αλλά και κατά βάθος
θα είδε πως είχε μια ψυχή, που δεν ήτανε λάθος.
Αν λάθη έκανε, όπως πολλοί νομίσανε, κακός καταλάβανε, γιατί δεν την γνωρίσανε.........