Η Σ Τ Ι Γ Μ Η ! (Αγαπημένο μου)

Το χέρι μου λες οτι κρατάς
Αόρατο το σφίξιμο του νιώθω
εκπέμπει αίσθηση γλυκιά
και πλημμυρίζει η ψυχή μου
πόθο...

Μα θα θελα μια αγκαλιά
στα μάτια να με δεις να με κοιτάξεις
στο βλέμμα σου να πλανηθώ
τότε πιστεύω πως την μέρα μου
θ΄αδράξεις.

Κι΄ενω θα είμαστε αγκαλιά
στο πρόσωπό μου ο ιδρώτας σου
να στάζει,
Έτσι θα Αγιάζεται η Στιγμή,
μαζί με χτύπους που η καρδιά
Δι π λ α σ ι ά ζ ε ι !

2006

Καληνυχτα

Δεν γράφω ...ποίημα.
μια καληνύχτα μόνο,
σε σας τους στιχοφίλους μου
που μοιάζουμε στον πόνο.

που οι μοναξιές μας σμίγουνε
στους στίχους τις αράδες,
γράφοντας ποιήματα,στιχακια,
Μαντινάδες

Που θέλουμε να νιώσουμε
στη μοναξιά μας ταίρι
μα δεν φτανει ο ερωτας
πάνω σε περιστέρι...

Όλοι τον περιμένουμε
γιατί πολλά σημαίνει
κι΄όσοι τον έχουν αγκαλιά
ειναι ευτυχισμένοι..

Μια καληνύχτα από καρδιάς
καλά μου φιλαράκια
μια καληνύχτα Ανέφελη
και ύπνο σαν... παιδάκια

Νεφέλη

ΠΟΝΑΕΙ Η ΝΥΧΤΑ..

Πονάει η νυχτα,
πονάει πολύ
δεν φτάνουν τ΄αστέρια
δίχως ένα φιλί.

Πονάει η νύχτα,
κατάπιε λιγμούς
Να έρθουν τα όνειρα
να σβήσουν καημούς.

Και πόσα δεν μούπες
λόγια σε στίχους
κι΄ αγέραστους ήχους,
μα ή καρδιά μένει μόνη
μετρώντας τους χτύπους.

Η Νύχτα πονάει,
και οι ψυχές που είναι μόνες
γυρεύουν την δύναμη
στους κρύους χειμώνες?

Πονάει η νύχτα,
Ας έχει φεγγάρι,
κι΄ας την λούζει το φως
Αν είσαι μονάχος
θα δείχνεις ..φτωχός.

ΝεφΕλλη
4/12/2008

Δεν Εχω Τίτλο Όπως....

...Δεν έχω δει τα μάτια σου ποτέ
κι΄ουτε αγγίξει το κορμί σου
αυτό που μου έμεινε
σαν Δώρο από σε
ειναι η φωνή σου.

Μες το μυαλό μου κατοικεί
Διέξοδο δεν ψάχνει για να φύγει
κι΄ΑΝ κάποτε αυτό συμβεί
εγώ, θα νιώσω λίγη.

Ανεμοστρόβιλος μαστίγωσε τα κύματα
τα έσπρωξε με βία στην στεριά
Ανεμοδάρθηκαν Αγάπες και αισθήμτα
μα η γαλήνη το πρωί τα βρήκε Αγκαλιά.!
Αρα...
Τ΄όραμα της σχέσης μας δεν χάθηκε
όσο κι αν ήσουνα σκληρός
πιστεύω η αγάπη μας πως εζησε
την επανόρθωση θα φέρει ο καιρός..

ΝεφΕλλη.

Κ Α Λ Η Ν Υ Χ Τ Α ! !

Την Καληνύχτα μου θα στείλω,
σ΄όλους εσας που αγαπώ
Μα καληνύχτα δεν προσμένω
στον δρόμο χάνεται, την τρώει το στοιχειό.

Μες το δωμάτιο είμαι μόνη,
στα ρούχα μου θα τυλιχτώ
να ρθούνε μνήμες τα ταράξουν
το ματωμένο μου Εγώ.

Αργά τα μάτια μου θα κλείνω
αναπολώντας μια Στιγμή..
κι΄ίσως ν΄ακούσω καληνύχτα
στου δωματίου την σιωπή.

Κι΄ετσι..ανάλαφρα κι ωραία,
Μεσ΄άλλους κόσμους ποθητούς
θα μ΄αγκαλιάσει ο Μορφέας
γλυκά να παίρνει τους καημούς.

Καληνύχτα
ΝεφΕλλη
28/11/2008

...Και Σκέφτηκα.!

Στολίδια στους δρόμους,
λαμπιόνια πολύχρωμα
Χρυσαφένιες γιρλάντες,
η ζωή απολύθωμα
και μας παίζουν οι (μ) πάντες.

Με ρυθμό φωτισμένα παράθυρα
στην γιορτή συμμετέχουν κι΄αυτά,
κι΄πιό πίσω.. ξαγρυπνούνε δυο δάκρυα
να μην πιάσει η κουρτίνα φωτιά.

...Και Σκέφτηκα.!
Αγιες μέρες!
Πόσο χαρούμενες, Πολύχρωμες,
κι΄ανέμελες Φαντάζουν,
Μα Πόση θλίψη κουβαλούν
σαν δώρα εορτών
και με τρομάζουν.

Εντονη η Παρουσία
η Μοναξιά.
Και η Απουσία της Χαράς
Παρούσα.!!

10/12/02008
Νεφέλη

Για σας Αλλη μια Καληνύχτα μου

Mια Καληνύχτα κι απόψε δική σου
θα στείλω για σένα, θα δεί την μορφή σου,
να κοιμίσει γλυκά τα όνειρά σου,
,μια καληνύχτα απο μένα κοντά σου.

Η Καληνύχτα μου δεν μένει αμανάτι,
θάρθει να βρεί το δικό σου κρεββάτι
κι όταν τρυπώσει στην αγκαλιά σου
σεργιάνι θα κάνει στα όνειρά σου

Θ΄ανταμώσουν οι σκέψεις μας,
θάχεις παρέα, γιατί θα χω στείλει
εγώ τον Ορφέα.
η Λύρα θα παίζει, θα μας κοιμίσει,
θα κάνουμε όνειρα που θα χουνε λύση.

Σαν ξημερώσει ? όλα μια απάτη..
θαναι ο καθένας στο δικό του κρεββάτι..!!

Καληνύχτα σε όλους μας.

Νεφέλη

Θ Ε Λ Ω !?

Θέλω.!
Σκέψεις του 2006

Θέλω πάλι ν΄αγαπήσω
και να ξανά να αγαπηθώ
Θέλω πάλι κι΄ας πονέσω
ίσως ξανα γεννηθώ

Δίνει χαρές  ο Έρωτας
δίνει χαρές το Πάθος
κι΄αν πληγωθούμε  απ΄άυτά
θα ναι γλυκό το λάθος..

Κάπως έτσι είν ΄αγάπη
που μας κάνει να πετάμε
Κάπως έτσι είν η αγάπη
που μας λέει ν΄αγαπάμε

Η ψυχή φτάνει ν΄αντέξει
Και η καρδιά να προσπαθεί
Όλα αυτά τα τα παλέψει
να μην ξαναπληγωθεί

Δίνει χαρές  ο Έρωτας
δίνει χαρές το Πάθος
κι΄αν πληγωθούμε  απ΄άυτά
θα ναι γλυκό το λάθος..

10/3/2006

Μες τα Πελάγη

του Ερωτά σου ας χαθώ
και οι σταγόνες των κυμάτων
Αγιασμός στο πρόσωπό μου
Θάνε το πάλεμα ενα λίκνισμα θαρρώ,
οταν το χέρι σου θα πιάσει το δικό μου.

Ν α με τραβήξει απ΄ τα κύματα αγκαλιά σου,
κι΄ ας ειν΄ τα σώματά μας Παγωμένα,
εγώ θα νιώσω την νωπή τους ζεστασιά
που θα εκπέμπουν τα κορμιά μας ενωμένα.

Κι΄οταν θα βγούμε στην βρεγμένη αμμουδιά,
πλημμυρισμένοι απο μέθη, δίχως Αλγη,
ας ξεχαστούμε στου Ερωτά μας τα φιλιά
ενώ θ΄ακούγεται η μουρμούρα απ΄τα Πελάγη.

Νεφέλη.

15/11/2008

ΖΩΗ!!

Πρέπει να τρέξω να προλάβω την ζωή
και να χαρώ ό,τι σαν ΔΏΡΟ μας χαρίζει,
Μα όλοι οι δρόμοι της δεν είναι ανοιχτοί
διάλεγμα θέλει, και την σκέψη να ορίζει..

Μ α έχε ι η καρδιά μου κουραστεί
και δεν μπορεί να τρέξει,
και να σου την Νύχτα με χαρά
δάκρυα να μαζέψει..

Την σκοτεινιά της να θωρώ
που παίζει με φαντάσματα,
με γέλια και στριγκλιές φωνές,
που τα νομίζει άσματα.

Μου δυναμώνει τον καημό
-της μοναξιάς μου κέρασμα-
Κι΄αν δεν χαράξει ο ουρανός
δεν βρίσκει άλλο πέρασμα..

ΝεφΕλλη
17/3/2009

Krata mou to xeri

Κράτα το χέρι μου σφιχτά,
Και την στιγμή που ονειρευτήκαμε
να νιώσουμε.
Κράτα το χέρι μου σφιχτά
αγκάλιασέμε δυνατά,
πριν μετανιώσουμε.

Οδήγησέ με όπου θά θελες εσύ,
η σκέψη σου να με προστάζει
να ακολουθήσω ζαλισμένη σιωπηλή
για να μην μάθεις η καρδιά μου
Τι σου Τάζει...

Δεν ήλθες, και οι γλάροι χάθηκαν
στην δίνη των κυμάτων
πήραν μαζί τους μια ψυχή
και θλίψη αισθημάτων.

Δεν κακιώνω που με αρνήθηκες..
οι μέρες φεύγουν ανεπιστρεπτί
και ξέραμε καλά, πως μες τον χρόνο,
είχε η αγάπη μας καταστραφεί.

Μα Μέσα μας, μια ανάμνηση,
Μια θύμηση γλυκιά θα μένει,
Ησουν για μενα αυτός που αγάπησα,
Και Εγώ για σέ,
Μια μακρινή Σκιά....Αγαπημένη

Νεφέλη
30/6/2007

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ.!

Κοριτσάκι Χαρούμενο τρέχει
στου περβολιού το μικρό μονοπάτι
λουλούδια στο καλάθι μαζεύει
και Μαργαρίτες για την αγάπη.

Τα Μαλλιά του Αγέρας χαιδεύει
στην κορδέλα τα δένει ευθείς
Το κορμάκι ανάλαφρο τρέχει
το ποτάμι να βρεί, να βραχεί.

Στο Μέτωπο βρεγμένα Μαλλιά.
Ολόκληρη γεμάτη από Ανθη
είναι ενας πίνακας , που ζωγράφισαν
Πολλοί Ζωγράφοι..!

ΝεφΕλλη

....\\\\\\\\\\....

Έχω κρεμάσει στον λαιμό μου
Δύο δάκρυα..

Περίσσευμα...

απ΄των Ματιών μου
Την Βροχή..

Καληνύχτα.!

ΝεφΕλλη

A+++α

Μέτραγε τ΄αστρα ενα παιδί

τον ουρανό κοιτώντας..

εκείνα τρεμοσβήνανε,

κι αυτό μονολογώντας....

ν΄αλλάξει ήθελε Ζωή.!


ΝεφΕλλη

Ενα Δάκρυ..

Θα βασιλέψω το φεγγάρι
στον Ουρανό να μην φανεί
Να μην δείχνει την σκιά μου
που περπατάει μοναχή.

Πάει καιρός που σε γυρεύω
εχεις χαθεί και νιώθω μόνη
Ανθρωποι γύρω μου πολλοί
Μα εγώ στον κάμπο Ανεμώνη.

Με τις σκέψεις μου παρέα
στην την Αφέγγαρη βραδιά,
Λίγο την Αύρα σου να νιώσω,
Θα γαληνέψει η καρδιά.

Και θα φωνάξω τα Φεγγάρια
Να ρίξουν Φως, απ΄άκρη σ΄ακρη ,
Κάθε γωνιά του Ουρανού,
Θά χει χαράς μου κι΄ενα Δάκρυ..

Νεφέλη.

8/10/2009

Kαληνύχτα..

.......

Στείλε φιλιά και μια αγκαλιά
γιατί το κρύο με παγώνει..
Νιώθω την Αύρα σου κοντά
μέσα απ΄ομίχλη να περνά
και αυτό, με Αναστατώνει..

Εγώ είμαι πάντα δίπλα σου
την σκέψη μου ορίζεις..
κάτι, που κάποτε ένιωσα,
δεν θέλεις να γνωρίζεις...

Πως να το μάθεις άλλωστε,
έφυγες θυμωμένος
και ακόμη μέσα σου κρατά
της αδικίας το μένος..

Μέσα στο σύμπαν περπατώ
και εκεί σε ανταμώνω
μες τ΄άστρα σε αναζητώ
μα μέσα μου,.. θυμώνω..


/////Νεφέλη Ρήγα /////

ΘΑΛΑΣΣΑ ΜΟΥ.. ΓΙΑΤΙ.;

Θάλασσα θάλασσά μου
 Δίπλα σου γεννήθηκα

στην άμμο σου περπάτησα
τα πρώτα βήματά μου.

Είδα την Αστροφεγγιά
να λουζει την ποδιά σου
γνώρισα το Μένος σου
να πνίγει τα παιδιά σου.

Άκουσα τον Άνεμο
να σε μαστιγώνει
και σύ να τον παρακαλάς
κύματα μην σηκώνει.

Μα αποζητώ την Αύρα σου
τα δειλινά,
Τον Ήλιο που αφηνόταν
στην άκρη του νερού
κι΄εγώ να εχω ξεχαστεί,
κοιτώντας χρώματα μαβιά,
νανούρισμα γλυκό στην κουπαστή.

Και μου λεγες..
να πραγματώσω όνειρα
ελπίδες ξεχασμένες,
να τρέξω, κι΄έτρεξα
να φτάσω την μικρή Ζωή..
Tίποτα, γιατί?
Δεν έχασα τον δρόμο,
είχα πυξίδα το μυαλό
και της καρδιάς τον νόμο.

Δεν είχα καθαρό μυαλό?
Δεν μ΄είχες Θάλασσα αγιάσει
με το γαλάζιο σου νερό?
Γιατί τα νέφη μείνανε
και όχι η ξαστεριά,
Δεν κάνω άλλα όνειρα ,
τα πνίγει η..Στεριά.

Γιατί., πολλά γιατί ,
και ακόμη ψάχνω Ένα Διότι..

Νεφέλη

Σ Η Μ Α Δ Ι Α!

Σημάδια η Αγάπη εχει πολλά.
Δεν σβήνουν κι΄αν τα χρόνια μας περάσουν
Σαν θύμησες θα μείνουν κι΄ορφανά,
Οταν το Σωμα κι΄η Ψυχή γερά σουν.

Θα τα θυμόμαστε σαν να ταν χθές
Που χάραξαν με βία την Ζωή μας,
Μας δείξαν άλλους δρόμους και στροφές,
Μα εμείς κρατήσαμε την ρότα την δική μας.

Περάσαμε ανηφόρια αγκαθωτά,
Και δύσβατα, στενά τα μονοπάτια,
αυτά δεν ήτανε για μας,
δεν έπρεπε να γίνουμε κομάτια.

Κρατήσαμε γερά τις αντιστάσεις
Η λογική κυριαρχούσε το μυαλό μας,
Δεν ξέρω Αν η καρδιά σ΄αυτό συμφώνησε,
Μα άλλαξε για πάν τα το Εγώ μας.

18/2/2006

Πρωϊνές Σκέψεις.(Το Τριαντάφυλλο)

Ολόλαμπρος σήμερα ο Ηλιος, τα πάντα γυαλίζουν, φαίνονται καθαρότερα,
με ιριδισμούς χρωμάτων απο ουράνιο τόξο.
Δεν σείεται φύλο, ησυχία. Ο Αέρας εχει κοπάσει,όλα παραδώθηκαν στην θαλπωρή του.
Η Γή δέχεται νωχελικά τα χάδια του να την ζεστάνουν, και οι καρποί στα σπλάχνα της να παίρνουν Ζωή.
Τα Σύννεφα άτολμα εξαφανίστηκαν,.Ο Βασιλιάς Ηλιος θα εγκατασταθεί, σιγά σιγά στον θρόνο του.
Η Γή, σαν Μάνα, ετοιμάζει το χαλί της. Πράσινο, γεμάτο ελπίδες, τιναγμένο απο την
σκόνη της ψυχής μας που μάζευε καταχείμωνα...
Ολα μια ομορφιά!
Το πρώτο Τριαντάφυλλο στην αυλή μου ανοιξε!
Το είδα, πρωϊ , πρωϊ, Ξεκαθαρο Σημάδι, μπαίνει επιτέλους η ποθητή μας Ανοξη!
Μα κι΄ενα άλλο τριαντάφυλλο ξεπρόβαλε μπροστά μου, απένταντί μου..
Επιβεβαίωση της εποχής , και της ψυχής του Αποστολέα μου.!!

Αυτές ηταν απλές πρωϊνές μου σκέψεις!

Ετσι..Απλά!

Ανάλαφρό μου Πρωινό
Βαρύ γεμάτο Μεσημέρι
ερχεται απομεσήμερο
γλυκό Απόγευμα να φέρει.
~~~~~~
Δειλά δειλά σκοτείνιασε
Ομορφο Βραδάκι φθάνει
Έναστρος ο Ουρανός
κι΄ ενα Φεγγάρ ι για Σεργιάνι
~~~~~~

Αυριο είναι Κυριακή!!

Αυριο είναι Κυριακή
κανείς μονάχος
στο τραπέζι μην καθίσει
και πίνει μόνος του κρασί
μεσα σ΄αυτό ον πόνο του να πνιξει.

Να κόψει Μάραθο να βάλει στο φαϊ
και να μουρίσει η γειτονιά απ΄τ΄αρωμά του
να μαζευτούν όλοι μαζί την Κυριακή
για να μη μοιάζει σαν μια μέρα του Σαββάτου...

Καλο Σαββατο Κύριακο!!!!!!!!

Χ Ρ Ε Η Κ Α Ρ Δ Ι Α Σ..!

Ρώτησα τον Ανεμο
της Νύχτας τα Αστέρια,
δεν μίλησαν,
την αγκαλιά μου κοίταξαν
με τ΄απλωμένα χέρια.

Το Βήμα μου μαρμάρωσε.
αναμεσίς το Νέφος,
μου σκίαζε όλη την χαρά
και στην καρδιά μου πένθος,

Και σαν Νεφέλη στάθηκα
να με τυλίγουν Νέφη
να βλέπω εσέ να χάνεσαι
και η θλίψη να μου γνέφει.

Τον Χρόνο που σου χάρισα?
ποτέ μου δεν θα μετανιώσω,
σε αγάπησα, σου μίλησα, σε άκουσα,
Χρέη Καρδιάς.. ας εν΄και πάλι να πληρώσω.


12/4/2007

ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΩ..

Ολο προσμένω απ΄την ζωή
κι΄ όλο προσμένω,
Σαν να φαντάζομαι πως Κάτι μου χρωστάει
Κι΄οσο περνάει ο καιρός, με βήμα κουρασμένο
Αναρωτιέμαι...
Αν στάθηκες κοντά μου μια στιγμή
σαν μια ψευδέσθηση πως κάποιος μ΄αγαπάει..

Κι΄ ενω Γερνάω, συνεχίζω
να στοιβάζω τα όνειρά μου
στο συρτάρι του μυαλού μου
Για να τάχω..

Καλά Να Πάθω....

23/7/2009
Νεφέλη.

ΣΤΟ ΑΔΕΙΟ ΔΩΜΑΤΙΟ..

Στο Αδειο δωμάτιο οι σιωπές αντιλαλούν
και οι μύχιες σκέψεις του μυαλού στριφογυρίζουν..
η Ν ύχτα μάζεψε απόψε τ α στοιχειά της
να δρέψουν δάφνες απ΄αυτούς που που βα σανίζουν

Ίσως να άξιζες ακόμη πιο πολλά
Ισως δεν μπόρεσα περίσσια να στα δώσω
Ισως βιάστηκες να ξ ανοιχτείς.
Ισως...ισως, δεν ήμουν έτοιμη
Χρέη καρδιάς και πάλι να πληρώσω.

Υπήρχε πόνος ανοιχτός
και μια ζωή συντρίμμια
που αιμορραγούσε συνεχώς
πάνω σε στάχτες - της Φωτιάς αποκαϊδια..-

Δεν πρόλαβα να σου τα πω
Είχες τόση βιασύνη
Φύσηξες Αέρα Δυνατό
και Ξάναψες τα αποκαϊδια που είχαν μείνει

Θέλω να μάθεις πως με πόνεσες πολύ
και ακόμα ισως η καρδια πονάει,
Στο Αδειο δωμάτιο ακούω μια Σιωπή
Αργά, αργά , και σιγανά να μου μιλάει ..


Νεφέλη.

ΝΥΧΤΑ ΜΟΥ..

Στην Αμμουδιά οταν βρεθήκαμε μαζί
κί νιώθαμε του Έρωτα τα πάθη
Ο Ηλιος έγερνε στην άκρη του νερού
κι΄εμείς πνιγόμαστε στα ίδια μας τα λάθη

Τ΄ασημένια τα νερά
απο του φεγγαριού το χρώμα,
άγγίζανε την άκρη των κορμιών,
κι΄εμείς εκεί βρισκόμαστε ακόμα.

Η Νύχτα σκορπίζε απλώχερα τ΄αστέρια της
το φως για να στέλνει
να φωτίζει την καρδιά μας,
και να μας πεί.. αυτή η βραδιά ποτέ,
ποτέ μην ξαχαστεί,
ως τα μεγάλα γ η ρ α τ ε ι ά μας...

12/10/96

///Β//Ρ///Ο///Χ///Η///

Β ροχή, της Γής ανάσα
και τροφή
μια ευλογία ο ερχομό σου,

Μάζεψε σύννεφα μαβιά
ρίξε στην Γή σου μια ματιά
ξαλάφρωσε τον Ουρανό σου.

Πέσε στο χώμα ανάλαφρη
μην γίνεις καταιγίδα
και μην σαρώσεις Ονειρα
στον ύπνο μου που είδα.

Να μου ξεπλύνεις τους καημούς
δάκρυα από ξενύχτια
σ΄ενα ρυάκι μάζευτα
και στα νερά του πνίχτα.

Να σήκωθώ πρωϊ πρωϊ
που θα χεις πια κοπάσει
να δω εναν Ήλιο καθαρό
και ξεπλυμένη Πλάση..!

31/10/2008

ΚΥΠΡΟΣ!! (αφιερωμένο στην Αθανασία)

Κύπρος Νησί Μαρτυρικό
Αδικα χυμένο αίμα,
Τα βάσανα δεν έχουν τελειωμό
αναζητάς την λευτεριά
κι΄αλλοι αναμασούν το ψέμα.

Κύπρος, Νησί που πόνεσε πολύ
κι΄ακόμη πόνους τρέφει
Κόρη Ελλάδας σ΄εχουν πει
μα αγκαλιά δεν σ΄εχει..

Χρόνους Πολλούς σε αναζητά
μα κάποιοι δεν αφήσουν
Μάννας και Κόρης ένωση
τους πόθους τους να σμίξουν.

Γιατί είσα ο στόχος των πολλών
Πολύτιμο πετράδι,
κι΄αν φύγεις απ΄τα χέρια τους,
το φως τους τότε χάνουνε
και μένουν στο σκοτάδι.

Η ΒΟΛΤΑ ΜΟΥ!

Πήγα μια βόλτα στην παλιά μου γειτονιά
να θυμηθώ όμορφα χρόνια,
Μα ήταν άδεια η αλάνα από παιδιά
έλειπαν γλάστρες και αυλές,.. μόνο μπαλκόνια.

Μια ησυχία, δεν κελάιδιζαν πουλιά,
μια ερημιά, μια σιωπή
Ατμόσφαιρα με δoση κυριλάτη,
Όλα σε τάξη,βουβαμάρα καταχνιά
κι΄ήλθε στο νού μια εποχή πούναι φευγάτη..

Εψαξα νάβρω το δικό μου σκαλί,
λαχανιασμένη απ΄το παιχνίδι μάνι, μάνι,
εκεί καθόμουν κι΄επερίμενα σειρά,
πάνω στις κούνιες ν΄ ανεμίσει το φουστάνι.

Ήταν Απόγευμα, δεν είχε σκιά,
το φως του Ηλιου δεν ακούμπαγε στα δέντρα,
αντανακλούσε σε βιτρίνες μαγαζιών,
εκεί που ψώνιζε ο κόσμος κι έιχε ρέντα.

Ρέει το χρήμα αλισβερίσι φοβερό,
φωνές βαριές ,ανάσες κι΄αγωνία,
δεν ήταν των μικρών παιδιών,
στο γύρο όλοι και στο φτου ξελευτερία.

Του Γυρισμού το δρόμο παίρνω..
με΄εναν κόμπο στο λαιμό και Μια Πίκρα,
Αλάνα Παιδική και Γειτονιά μου,
Σας Εψαξα, Σας Ειδα, Δεν Σας Βρήκα...

Νεφέλη


25/112008

Ελπίδες

Πρέπει να ξυπνάμε απ' τα όνειρά μας
να έχουμε κοντά μας την πραγματικότητα
μες' αυτήν να ζούμε,και να αναζητούμε
στην ζωή ποιότητα.

Τα όνειρα όταν φεύγουν το πρωί
παίρνουν μαζί τους και οτι είδες,
σίγουρα μεσα σε αυτά,υπήρχαν και ελπίδες.

Ελπίδες που ίσως κατοικούν
στα έγκατα του νου, γιαυτό
βγαίνουν στα όνειρα
μήπως και ποιηθούν.

1 ώρα ·

 To  ταξίδι.!!

Σε βάρκα αρμενίζω με πανιά
χωρίς κουπιά,με του ανέμου
το κουμάντο,τη Ρότα θα μου
δείχνει η αστροφεγγιά,και ένα
φεγγάρι κάντο...

απ΄τη στεριά θα αφήνομαι
να φεύγω απ΄τη ψευτιά της
να ζω πάνω στη θάλασσα
που έχει μαγκιά δικιά της

Πρόσεχε βάρκα μου μικρή
αγέρα μη φουσκώνεις
τα κύματα της θάλασσας
και την εξαγριώνεις

Άσε να λικνίζομαι στα γαλανά νερά
να ζω μέσα στο όνειρο
που έχασα στη στεριά...

Μα είναι ένα ταξίδι
που γρήγορα τελειώνει
έζησα όμως το όνειρο
και ελπίδες.....μεγαλώνει!!!

Κιβωτός

Μιά κιβωτό με όνειρα
από τον χαλασμό επήρα.


πιο περιστέρι θα μου πει
αν κόπασε η πλημμύρα??

Χωρίς θέμα

Τα φώτα σβήσανε
σα να φοβούνται
φωνές ακούγονται
μες στο σκοτάδι
σμίγει ο έρωτας
και τυρανιούνται'



κορμια λικνίζονται
για ένα χάδι


Αγάπες, έρωτες,
ψυχές αντάμα
όλα πυρώνονται
πλούσιο το κλάμα
Γλυκά κοιτάγματα
χωρίς απόκριση
μα και με απόκριση...
με δίχως τάματα

ΙΣΩΣ...

ΑΓΑΠΗ!!

Γλυκό απανέμι στην ψυχή σου βρήκα

μετά απ΄του Ανέμου την οργή,

δεν εχω πάρει το φιλί σου

είσαι μια αγάπη Δωρική.

Δεν άγγιξα ποτέ το πρόσωπό σου

ούτε φιλιά σου γεύτηκα στο στόμα,

δεν έγειρα γλυκά στην αγκαλιά σου,

το χάδι σου δεν γνώρισα ακόμα..


Μα είσαι αγάπη που μετράει...

την σκέψη μου ισορροπείς,

νιώθω πως είσαι π ι ό κοντά μου

και Ζωντανεύεις ( την Σ τ ι γ μ ή)

ΤΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Αντάμωσαν για λίγο οι καρδιές μας

χτυπούσανε μαζί, σαν ένας χτύπος,

λόγια ανείπωτα που θάθελαν να πουν

δεν πρόλαβαν, χωρίσανε, και χάθηκε ο ήχος.

Τι έφταιξε..αναρωτιέμαι ακόμα,

σαν φάντασμα τις νύχτες τριγυρνάω,

παρέα δεν το θέλω το φεγγάρι,

γιατί κοιτώντας το πιότερο πονάω.

Στα ψευτικα χαρτιά, παλιά σου γράμματα κοιτάζω,

λόγχες τα μάτια μου τρυπούν τα λόγια τους όταν διαβάζω.

Στα μάτια μου πεφτει βροχή,

το πρόσωπό μου, βρεγμένοι δρόμοι,

και στην ψυχή μου αναμονή,

γιατί η καρδιά μου πονάει ακόμη.

Γιατί αλήθεια, την αλήθεια, την πληρώνουμε ακριβά

και ίδια τιμή να έχει με το ψέμα?

είναι η ζωή τόσο μικρή..σαν ένα φευγαλέο βλέμμα.

Τώρα? Τώρα διαλέγω την σιωπή μου

αυτή που λέει τα περισσότερα,

ισορροπία του μυαλού μου

να σιωπά στα πιο χειρότερα.


25/11/2006

Νεφέλη

ΣΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ..

Πανσέληνος σήμερα,ταξιδέψτε, ονειρευτείτε,ερωτευτείτε.Καληνύχτα!!!!!

Στήνει χορό στο φως του φεγγαριού
γριά αναμαλλιασμένη,
τύψεις των νιάτων την πονούν,
λόγια θυμάται ενός καιρού..
στην αγκαλιά του αγοριού
κάποτε ευτυχισμένη.


Ζει με τα φαντάσματα,
την κυνηγούν Ερινύες,
μα σκοτισμένο το μυαλό
για την καρδιά που πόνεσε,
δεν δίνει ερμηνείες.

Και συνεχίζει το χορό
ενώ της φέγγει το φεγγάρι,
μα είναι αδύναμο το φως,
-τον ίσκιο της αγκάλιασε,-
μ΄ανέκφραστη η ματιά, θολή,
το βλέπει σαν λιχνάρι..

Νεφέλη
2/12/2006

ΑΟΡΑΤΗ ΣΚΙΑ ...

Γυρεύω την παρέα σου τα βράδια

να πάρω ανάσα, μη φοβάμαι τα σκοτάδια.


Είσαι όνειρό μου λατρευτό

γαλήνη της ψυχής μου

του πόθου μου αναφιλητό,


Στέλνεις την αύρα σου απαλά
με χίλια λόγια σιωπής να με χαιδέψει
νανούρισμα στις σκέψεις μου,
το είναι μου να κλέψει..


Θρόισμα ακούγεται απ΄την αόρατη σκιά σου,
θα μείνει δίπλα μου αυτό το βράδυ,
γλυκιά παρέα μου εσύ,
κι ας έχει η ψυχή μου μοναξιά
δεν το φοβάμαι το σκοτάδι.


Νεφέλη

Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ..

Πάλεψες μέσα μου πολύ
γιαυτό δραπέτευσες ψυχή μου
το είναι μου σε κούρασε
κι άφησες μόνο το κορμί μου.

Μα πιάστηκες, σε γκαντεμιάς υφάδι,
και αιωρούνται τα όνειρά μου στο κενό
της μοναξιάς ο ΄φόβος με πληγώνει
κι΄όλο παλεύω να ξορκίσω το κακό.

Κί ένας αέρας Δυνατός τα εξανέμισε
τα σκόρπισε  στα πέρατα της γης
οι πόθοι μου εσβήσανε
και ας ήτανε διακαείς.

Μάζεψε ουρανέ μου τα όνειρα
πλέχτα στα σύννεφά σου
κάντα βροχή και στείλτα μου
Μην τα κρατάς δικά σου..

Νεφέλη

9/8/2007

Η ΣΙΩΠΗ..

Σ΄άσπρο χαρτί θα γράψω την Σιωπή μου,
να την διαβάζω μόνη μου τα βράδια,
παρέα να κρατά στην μοναξιά μου
και στης ψυχής μου τα σημάδια...

Το ξέρω, θαναι λόγια τετριμμένα
όλοι τα γράφουμε σ΄αδύνατες στιγμές,
μα όταν πονάμε, παίρνουν εμφαση και βάρρος
και γίνονται οι Σ τ ι γ μ έ ς πιο Δυνατές..

Νεφέλη

ΗΡΘΕ Η ΛΗΘΗ..

Μ΄ένα φιλί
θα σου εξηγουσα τ΄ονειρό μου,
Με μιά Αγκαλιά,θα σ΄ενιωθα δικό μου,

Στο πρόσωπό σου απαλό ενα μου Χάδι,
Το κατώφλι θα περνούσαμε
για΄του έρωτα το βραδυ.

Θέλω η μνημη μου να μην ξεχάσει.
Ν΄αποφεύγει τους λωτούς να δοκιμάσει.
Η μια ψυχή την αλλη να γυρεύουν,
Και σκέψεις στην καρδιά, (πικρες)
να μην λογχεύουν..

Μα έπισκεψη στην μνήμη σου
Ηρθε η λήθη,
Και η Καρδιά μου απ΄την Δική σου
Α π ε λ ύ θ η ..

Νεφέλη.

ΑΧ...ΕΛΑΤΟ!!!

Προχθές που ανηφόριζα το δρόμο της Πανόρμου, εικόνες είδα φοβερές ένιωσα ενα σφίξιμο σαν ναν ταινία...Τρόμου.
Αχ Έλατο, δέντρο χαράς
στους δρόμους τώρα πεταμένο,
δεν έχεις δώρα στα κλαδιά,
δεν δίνεις στα παιδιά χαρά,
δίπλα σε κάδους κείτεσαι
ξερό, και περιφρονημένο..

Άπλωσαν χέρια βαρετά
για να σε ξεστολίσουν,
μένεις γυμνό, είσαι φτωχό,
σαν κατι παρακατιανό
φρόντισαν να σε αφανίσουν..

Τις Εορτές που στόλιζες
σπίτια και καταστήματα
σκορπούσες τόση ζεστασιά,
και παιδικά αισθήματα!

Αχ Έλατο...Αχ Έλατο
η Τύχη σου γραμμένη
του χρόνου πάλι με απονιά
ΑΥΤΟ..σε Περιμένει..

13/1/2009

ΛΟΓΙΑ ΑΓΑΠΗΣ!

Αγάπης λόγια Βάλσαμο
και της ψυχής μας νηνεμία
και απανέμι δροσερό
μες΄στης ζωής την τρικυμία.
.....
Αγάπης λόγια τρυφερά
θέλω να ψιθυρίσω
μες την ψυχή σου ν΄ακουστούν
του Ερωτα δρόμοι να γενούν,
εκεί να περπατήσω.
......
Άγγιγμα αγάπης μαγικό
ποιός δεν νοστάλγισε να νιώσει?
είναι κατάρα φοβερή
αν τύχη και δεν το χαρεί
εστω κι΄αν μετανιώσει.
......
Το τικ τακ του ρολογιού
με φέρνει πιο κοντά σου
λόγια ν΄ακούσω ερωτικά
μες την ζεστή την αγγαλιά σου.
......
Να σ΄αγαπώ, να σε φιλώ,
θέση δεν θά χουν τα ρολόγια
τις ώρες ξέχνα, ας αλυχτούν
εσύ θα ακούς αγάπης λόγια.
......
Να σ΄αγαπώ να σε φιλώ,
να ψιθυρίζω ο,τι δικό σου
φεύγοντας νάχεις φυλακτό
Ενα Σημάδι στον λαιμό σου..!!

Νεφέλη

8/12/2008

Η ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ!

Αισθάνθηκα, και σ΄Αγάπησα.!

Γιαυτό Συμφώνησα!
ναμαι αγάπη σου εγώ
και όχι φόνισσα των αισθημάτων
που απλώχερα μου ΄χάριζες,

Μ΄απομακρύνθηκες,
Γιατί φοβήθηκες,
πίστη δεν εδωσες τα λόγια τα δικά μου.

Δεν παραστράτησα.
Παραπάτησα,
χάθηκε ο έλεγχος
που ισορροπούσε την καρδιά μου.

Με Αρνήθηκες
μα στην ψυχή σου οι αναμνησεις μοιρολόι,
θα ειναι εκεί,
και θα υπάρχουν,
Σαν μια σου χάνδρα στο καινουργιο κομπολόι!
5/2008

ΠΕΘΥΜΗΣΑ..

Πεθύμησα,
Αυτά που τώρα αποζητώ
και λείπουν της καρδιάς μου,
Κουράστηκα,
μα σε αγαπώ,υπάρχεις
μόνο ζωντανός
τα βράδια στα όνειρά μου

Πεθύμησα το γέλιο σου,
ν΄ακουσω την φωνή σου,
Πεθύμησα μια αγκαλιά,
για λίγο, δυο τρία λεπτα,
δωσε μου το φιλί σου.

Σ΄αναζητάω το πρωί,
μα ειναι αδειο το κρεβάτι,
Ξανά το βραδυ έρχεται..
και πως θα κλείσω μάτι..

12/8/2008

ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ!!

9 λεπτά ·

  Ας το φεγγάρι να οδηγείπάνω στην άμμο τα βήματά σου,
εκεί θα βρίσκονται άσβηστα
αχνάρια του Ερωτά σου.

Στάσου και κοίταξε,
μα μην ξεχάσεις σιγά σιγά
και περπατώντας, να τα χαλάσεις.

Αστα να μείνουνε,
μέχρι η θάλασσα να αγριέψει,
Να στείλει κύματα-να στείλει κύματα
να τα μαζέψει..

Πάρε το δρόμο η μονοπάτι,
και να θυμάσαι ..πως ο,τι έγινε,
Ητανε μόνο για την Αγάπη

14/10/96
Νεφέλη.

Γ Υ Ν Α Ι Κ Α..!!!

Γυναικα..!
Σε λεν του Ερωτα Ψευτιά
μα και Θυσία είσαι,
Ξέρεις τον Ανδρα που αγαπάς,
αν θα τον νιώσεις μακριά
πως να τον εκδικείσαι.

Γυναίκα με χαμόγελο
μοιάζεις με μήνα Μάη
Εχεις τον Ανδρα αγκαλιά
κι΄οπου τον πας, θα πάει.

Ξέρεις ν΄ανθίζεις, να αγαπάς,
να δίνεσαι με πάθος,
να ζεις ερωτικές στιγμές
δεν σκεφτεσαι το λάθος.

Δεν εχει νόημα η ζωή
χωρίς Γυναίκας χάδι
Νιώθεις την στέρηση,
πονάς, σαν έρχεται το βράδυ.

Αναζητάς μια αγκαλιά,
την μέθη της να νιώσεις
γυναίκα θα στα δώσει αυτά
εστω κι΄αν μετανιώσεις.

Δεν θα στεφτείς το λάθος σου,
το πάθος σου θα ζήσεις,
Ανάμικτο ειναι, με χαρές,
κι΄αν σου δωθεί, μην τ΄Αρνηθείς
δεν πρέπει να το αφήσεις.

Νεφέλη.
5/2/2008

..ΠΑΓΩΝΙΑ..

Ηλιους εκοίταξα πολλούς
την ζεστασιά τους
να μου δώσουν,,

Αχτίδες έστειλαν στην Γη
μήπως ζεστάνουν το κορμί
την παγωνιά να διώξουν.

Μα η Παγωνιά δεν έφυγε,
ευχαριιστώ τους Ηλιους,
κι΄ας η Ψυχή μου έμεινε
με τους καημούς τους χίλιους...

Νεφέλη.
16/12/2002

ΤΟ Τ Α Ξ Ι Δ Ι !

Σε Βάρκα αρμερνίζω με πανιά
χωρίς κουπιά με του Αγέρα το κουμάντο
την ρότα θα μου δείχνει η αστροφεγγιά
κι΄ενα φεγγάρι κάντο.!

Απ΄την στεριά θ΄αφήνομαι
θα φεύγω απ΄την ψετιά της
να ζω πανω στην θάλασσα
πουχει μαγκιά δικιά της.

Πρόσεχε βάρκα μου μικρή
κι΄αγερα μη φουσκώνεις
τα κύματα της θαλασσας
και την εξαγριώνεις..

Ασε να λικνίζομαι στα γαλανά νερά
να ζω μεσα στο όνειρο
πουχασα στην στεριά..

Μα ειναι ενα ταξιδι
που γρήγορα τελειώνει
το΄ζησα όμως τ΄ονειρο
κι΄ελπίδα μεγαλώνει..!

31/1/98
Νεφέλη.Τ

N Y X T A !

Δεν ξέρω τι να γράψω,
απ΄την σκέψη την δική σου
προσπαθώ ν΄αποδράσω.

Μα όλο ζητώ την αγκαλιά σου
σαν όαση στην ερημιά,
να δραπετεύσω στα φιλιά σου
εκεί που ο χρόνος σταματά..

Σε σένα ελπίζω νύχτα
το μαύρο σου σκοτάδι
ποτέ μη με προδώσει,
κι΄ερημη μη με δώσει
στην ξαγρυπνιά με γρόσι..

Σε σένα ελπίζω νύχτα,
-και όχι στην σελήνη-
να φέρεις την γαλήνη
στο σώμα μου το κρύο
που δέχτηκε ο αντίο
και πνιγήκε στο κλάμα
με κεραυνούς αντάμα..

Κρύωσε η ψυχή μου,
το σώμα μου παγώνει
την σκέψη μου σκοτώνει
κι΄ενα σκοτάδι άβυσσος
μέσα μου τρυπώνει..

Κι΄ετσι, εκεί, στα σκοτεινά,
ως της ψυχής μου το κουκούλι,
θα σεργιανίσω μοναχή
κράζοντας σαν το νυχτολπόυλι...

Νεφέλη.

Αύρα Μαγική!

Απόψε χαμογέλασες ξανά?

Στήλε μου μήνυμα να μάθω
αν αληθεύει..
Κι΄ας η ψυχή μου αλυχτά
που η μοναξιά την κινηγά,
κι΄ανίερα την σκέψη μου παιδεύει.

Μα..αύρα κυμάτων μαγική
να μην μου στείλεις,
Μόνον, αν μέσα απ΄την ψυχή σου
αναδυθείς, και.. Ανατείλεις.

Νεφέλη
5/11/2008

Τα Φιλάκια σου!!!

Τα φιλάκια σου τα νιώθω
Την αγάπη σου ποθώ
Μες την αγκαλιά σου τρέχω
να μου ανοίξεις να χωθώ..

Να με νανουρισεις θέλω
με ποιήματα τραγούδια
Και στα μάτια να σε δω,
Για να νιώσω στην φωνή σου
της αγάπης τον παλμό.

Θα σου δέσω τα μαλλιά μου
γύρω γύρω στον λαιμό σου
Και θα σε κεράσω τότε,
το γλυκόπιοτο ποτό σου.!

Ενα ανάλαφρο και..... .ξεσυννεφιασμένο
μικρό, απλό, ποιηματάκι χαρισμένο σε όλους σας.
Φιλιά.

Νεφέλη
4/2/2008

Ε Ν Α Δ Α Κ Ρ Υ.!

Θα βασιλέψω το φεγγάρι
στον ουρανό να μην φανεί
για να μη δείχνει την σκιά μου
που περπατάει μοναχή..

Πάει καιρός που σε γυρεύω
εχεις χαθεί και νιώθω μόνη
Ανθρωποι γύρω μου πολλοί
και εγώ στον κάμπο Ανεμώνη..

Με τις σκέψεις μου παρέα
στην αφέγγαρη βραδιά
Λίγο την Αυρα σου να νιώσω
θα γαληνέψει η καρδιά.

Και θα φωνάξω τα φεγγάρια
να ρίξουν φως απ΄ακρη σ΄ακρη
Καθε γωνια του ουρανού
Θάχει Χαράς μου.. κι΄ενα Δάκρυ!!

8/10/2009

ΣΤΟ ΛΙΚΝΙΣΜΑ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ ΣΟΥ

 ΣΤΟ    ΛΙΚΝΙΣΜΑ   ΤΩΝ   ΚΥΜΑΤΩΝ ΣΟΥ.!!

Άφησε θάλασσα
τον έρωτα να παίζει
στα κύματά σου αισθήσεις
να λικνίζονται

Πόθοι που φλέγονται
η αύρα σου γλυκά
καταλαγιάζει,
και το γαλάζιο κύμα σου
ένα ταξίδι στ΄ονειρο
Δίπλα τους να πλαγιά ζει...
Ν.Ρ.

ΑΛΛΟΙ.. ΕΓΩ.

Άλλοι πηγαίνουν
στο ποτάμι να μιλήσουν
Άλλοι το βλέμμα τους
Στην θάλασσα απλώνουν
Και άλλοι ορίζοντα
κοιτούνε και ματώνουν.

Αλλοι στα κύματα με σκέψεις
Ταξιδεύουν
Κι΄οταν η θάλασσα τα μαστιγώνει
Ηλιοβασίλεμα του νου
Που αναστατώνει.

Αλλοι θα τρέξουν στην βροχή
Δροσιά στα πρόσωπά τους
Ατέλειωτος ο δρόμος και μακρύς
η σκέψη τρώει τα βήματά τους

Μισά μισά τα βήματα
κ΄ό δρόμος μας πλαταίνει
Μπερδευονται οι ψηφίδες του μυαλού
και τον μικραίνει.

ΕΓΩ..?
Σε μια βραχώδη ακρογιαλιά
θα κατεβώ.
Να δω τον βράχο
και δυό ονοματα γραμμένα,
εκεί θα μείνω, να σκεφτώ, να θυμηθώ,
κάποια σου λόγια με αγάπη ειπωμένα.

Στην αμουδιά να περπατώ
να με φυσά το αγέρι,
να νιωσω στα μαλλιά μου
απαλά σαν άλλοτε,
Αόρατο..ενα χέρι.

ΝΥΧΤΑ ΤΡΕΛΗ.

Νύχτα τρελή
δως μου αγκαλιά
δως μου φιλί
να τον γιατρέψω

Νυχτα τρελή
στα πόσα όνειρα μετράς
για να μου στείλεις την χαρά
πριν στον κουρσέψω?

Μα αν ξεχαστείς
η μου αρνηθείς
εγω θα τρεξω,
σε μια στροφή αλλοτινή
να τον γυρέψω.

Ρίχνεις βροχή
και σκοτεινιά
τα βήματά μου
να μπερδέψεις,
Μα εχω φως
μες την καρδιά
νυχτα τρελή,
μην προσπαθείς
να με πλανέψεις.

Και σαν τον βρω,
απ΄του απείρου τα σκαλιά
θα κατεβούμε
μένα φιλί, και μια ευχή ,
-νυχτα τρελή-
να μην χαθούμε.

16/9/2008

ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ!!

Μου αρέσει να θυμάμαι την παιδική ζωή μου,
που όταν είμαστε παιδιά παίζαμε στην αυλή μου
Παίζάμε κρυφτό, σκαλουτσα και αμπάρες
και τα κορίτσια χωριστά παίζανε τις κουμπάρες.

Ωραία ήταν η ζωή
σαν ήμαστε παιδιά
στήναμε τις ξόβεργιες
και πιάναμε πουλιά.

Είχαμε αλλάνα στην γειτονιά κοντά,
εκεί εμαζευόμαστε, στα γέλια μας χανόμαστε
κι΄ύστερα τα ποδήλατα παίρναμε χωριστά.
Τρέχαμε στους δρόμους μ΄αστεία και με μπούρδες
κι΄απο τα χαχανιτά πέφταμε σε λακούβες.

Με ξαναμμένο πρόσωπο
και με μαλλιά ιδρωμένα
γυρίζαμε το σούρουπο
Αλίμονο σε μενα...

Η Μάνα μας περίμενε γεμάτη αγωνία
το πως θα κάτσουμε αυριο στα σχολικά θρανία.
Και φώναζε, και έλεγε, έλα να διαβάσεις
γιατι αύριο σχολειό τι μάθημα θα γράψεις??

Μα χαρωπά πρωί πρωί πηγαίναμε σχολίο
τη σάκα παραμάσχαλα και μεσα το βιβλίο
Αφήναμε τα τρεχατά, ποδήλατα και ράδια
στην τάξη μας καθόμαστε ανοίγοντας τετράδια.

Μπαίνοντας με σεβασμό,
μα με ιδρωμένες φάτσες
αμέσως σκαρφιζόμαστε
πιες θα΄τανε οι φάρσες,

Μας έπιανε η τεμελιά, η μούργα, η ανία
βιβλίο δεν ανοίγαμε, γιαυτό και θα καθόμαστε
στα πίσω τα θρανία.

Αθώα χρόνια παιδικά
σπουδή και νευρικότητα
τωρα..μεγαλώσαμε,
μας πίκρανε η ζωή,
έφυγε η αθωότητα..

Νεφέλη 28/6/98

Μα Ελα Που Φέγγει Πιο Πολύ...

...Και ξημερώνει .
Βλέπεις να φέγγει στο παράθυρο
Το φώς καλεί μια αμαρτία σου γλυκιά
Να την αφήσεις.
Πως ξεγλυστράς από αγκαλιά
που όλη την νύχτα είχες μεθύσei?

Πως λύνονται τα χέρια σου
που στον λαιμό του ειχες πλέξει
Μα έλα που φέγει πιο πολύ
και μια αχτίδα όλο θρηνεί
και μες το κλάμα της φωνάζει..
Εχει Φέξει..

ΓΛΥΚΕΙΑ ΤΡΕΛΗ?ΚΕΦΑΛΟΝΗΤΙΣΣΑ.!!

Γλυκειά Κεφαλονητισσα
Αρχόντησσα κι΄Αλήτισσα
μες΄το Νησί σου τρέχεις
σε θάλασσες κι΄ακρογιαλιές
μαζί με άλλες κοπελιές
δεσμεύσεις δεν αντέχεις

Στην λύπη και στο μένος σου
όταν κοιτάς τον Αινο σου
αμέσως ηρεμείς
και σ΄αγαπούνε όλοι,
και μένεις μέσα στο Νησί
σκέψη δεν κάνεις για φυγή
απ΄τ΄ομορφο Αργοστόλι.

Αφιερωμένο ΚΑΙ στην Ντόρα μας.!!
15/11/2008

ΚΡΥΟ, ΚΡΥΟ ΠΟΛΥ!!

Κρύο πολύ.
Μα η αγάπη δεν παγώνει,
ενα κρεβάτι αναζητά
νωχελικά τρυπώνει.

Γλυκειά αιτία και αφορμή μας
"τι δίνει ο έρωτας αλήθεια
στο κορμί μας"

Ενα τρύπωμα όλο έρωτα
κι΄αγάπη
Με επιτόπια ταξίδια
συγκινήσεις
Δεν γνωρίζεις αν υπάρχεις
στο κρεβάτι
Απ΄την ζαλάδα του μυαλού
και τις δονήσεις.

Κι΄όταν μέσα μας η ζέστη απλωθεί
και γαληνέψουν τα εντός μας,
Ας πέφτει καταράχτες η βροχή
Θά χουμε πάρει απ΄το ζεστό
-της νύχτας-..μερτικό μας.

Νεφέλη 12/9/2009

Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΠΑΓΩΝΙΑ..

Πως έγινε η Ζωή μου ενα ρημάδι
πως έγινε η Ζωή μου ενας καημός
πως μπήκε στην ψυχή μου το σκοτάδι
κι΄εμεινε για μένα ο μαρασμός.

Ηλιους εκοίταξα πολλούς
την ζεστασιά τους να μου δωσουν
Αxτίδες εστειλαν στην Γη
μήπως ζεστάνουν το κορμί
την Παγωνιά να διώξουν.

Μα η Παγωνιά δεν έφυγε
Ευχαριστώ τους Ηλιους
Κι΄ας η ψυχή μου έμεινε
μες στους καημούς τους χίλιους..

16/12/002

Είναι Ωρα..!

Είναι η ωρα για μια τελευταία ματιά στa δωμάτια
Θα σηκώσω τα ριγμένα σεντόνια τους,
Θα σκεπάσω τα κοιμισμένα παιδιά μου,
Ψιθυρίζοντάς τους σιγανά μην ξυπνήσουν
...Την Καληνύχτα μου!

Νεφέλη

//Ο//Μ//Ι//Χ//Λ//Η//

Και έγινες ομίχλη, καταχνιά,

Σαν σύθαμπο τη μέρα έμοιαζες

Νότισες την Γή βαθιά

Με το ανάλαφρό σου σκέπασμα

Μουντό τον Ουρανό Μου Χάρισες...

Τι Τόθελες.?

Χθες.!!

ΧΘΕΣ..
Ωρα πολυ περπάτησα
την μοναξιά να πνίξω 
Και στα παράθυρα ψυχής,
χαμογελα να  ανοίξω.

Μα  η Νύχτα πάλι αποψε
ξάγρυπνη  με ψάχνει
μ΄αναζητά στου Νου τα καλντερίμια,
κι΄ο Νούς?
πλάθει ποίματα μην κλαψει,
Βουτιά στην μνήμη το πρωί,
μ΄Αλί.,το χέρι...
Αρνείται να τα γράψει..

16/5/2009
Νεφέλη.