Ολο προσμένω απ΄την ζωή
κι΄ όλο προσμένω,
Σαν να φαντάζομαι πως Κάτι μου χρωστάει
Κι΄οσο περνάει ο καιρός, με βήμα κουρασμένο
Αναρωτιέμαι...
Αν στάθηκες κοντά μου μια στιγμή
σαν μια ψευδέσθηση πως κάποιος μ΄αγαπάει..
Κι΄ ενω Γερνάω, συνεχίζω
να στοιβάζω τα όνειρά μου
στο συρτάρι του μυαλού μου
Για να τάχω..
Καλά Να Πάθω....
23/7/2009
Νεφέλη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου