Παιδικές Απορίες μεγάλης εβδομάδος...> Πάσχα.!!!

< Παιδικές Απορίες μεγάλης εβδομάδος...> Πάσχα.!!!

28 Απριλίου 2013 στις 11:11 μ.μ.

Σκαλίζοντας μνήμες... θυμάσαι

 Μ. Εβδομάδα.!!
 Περίμενα το Πάσχα, με συναισθήματα ανάκατα, φόβου, αγωνίας και τέλος αγαλλίασης και χαράς. Συναισθήματα που ο κόσμος της   Χριστιανοσύνης νιώθει, όχι μόνον για την προσμονή της Ανάστασης,
αλλά και γιατί έχουν συνδυάσει το Πάσχα με εκδρομές ,διακοπές, διασκέδαση, και φυσικά η ομορφιά της εποχής, ο ήπιος καιρός, και ο ερχομός της Άνοιξης είναι που συντείνει σε μια τέτοια διάθεση.
Εγώ όμως είχα και έναν ιδιαίτερο λόγο να νιώθω αυτήν την ξεχωριστή χαρά.
Και εξηγούμαι.. Οι μέρες του μεγαλοβδόμαδου για το παιδικό μυαλό μου ήταν μέρες αγωνίας. Τι θα γίνει και εφέτος? μήπως αλλάξουν οι αποφάσεις και δεν καταδικαστεί ο Χριστός μας? Αναρωτιόμουν,
Μα γιατί κάθε χρόνο Tον σταυρώνουν ενώ δεν ήταν κακός.? Μαθαίναμε για τα θαύματά του, την αγάπη που δίδαξε, την ανακούφιση που πρόσφερε στους Ανθρώπους, τις διδασκαλίες Του, και τόσες καλοσύνες/Άραγε γιατί Tον κυνήγησαν, Tον χλεύασαν, Tον Σταύρωσαν, γιατί η Μ.Εβδομάδα να υπάρχει? και στα γιατί μου τα παιδικά, δεν ρώτησα να μάθω ούτε ένα Διότι...Περίμενα . περίμενα με αγωνία την Μ. Πέμπτη στην Εκκλησία ελπίζοντας πως δεν θα βγάλουν Tον Χριστό στο Σταυρό περιφέροντάς Τον στην εκκλησία, πως δεν θα ακούσω το Σταύρωσων  Σταύρωσων Αυτόν.. δεν θα μου έλεγε η μαμά, η ο μπαμπάς, η κάποια θεία ..-Το έκτο Ευαγγέλιο Σταυρώνουν Τον Χριστό, κάνε τον σταυρό  σου.! Όταν τελείωνε το έκτο Ευαγγέλιο τραβούσα το χέρι της Μητέρας μου παρακαλώντας την να φύγουμε.
Δεν με ενδιέφερε πια. Και πέρυσι τα ίδια. Σκεπτόμουν..Κάθε χρόνο τα ίδια, Τον δικάζουν και Τον Σταυρώνουν.. και ενώ καταλάβαινα πως γινόντουσαν  αυτά σε κάποια άλλη εποχή, εγώ περίμενα δικαίωση...Έλα μου ντε..
Δεν μιλούσα, δεν ρωτούσα, δεν έλεγα σε κανέναν τίποτα.
Ήμουν σκυθρωπή, και ας  παρακολουθούσα τις προετοιμασίες τα γλυκά, το σπίτι, τα ρούχα, τα φαγητά, συζητούσαν για το τραπέζι και μέσα μου θύμωνα, και θύμωνα γιατί οι μεγάλοι ήξεραν εκ των προτέρων τι θα πάθει, και ότι θα αναστηθεί, γιατί λοιπόν δεν έκαναν κάτι να μην δικαστεί να μην σταυρωθεί? …η έστω να αθωωθεί ?
Όλα μπερδεμένα μέσα στο παιδικό μου μυαλό.
Μου ήταν δύσκολο να δεχτώ πως υπήρχαν  Άνθρωποι κακοί, μέχρι που μεγαλώνοντας το δέχτηκα, υπήρχαν, και θα υπάρχουν, έτσι είναι ο κόσμος από καταβολής του.
Ήταν όμως απογοήτευση τότε, να διαπιστώνει ένα παιδί πως Υπήρχαν Άνθρωποι που μισούσαν Τον Χριστό,
Τον Μεγάλο, Τον Δίκαιο, που παρέμεινε και παραμένει Αναμφισβήτητα Ο Ανεπισκίαστος Άνθρωπος Όλων των Εποχών!!!!
Και να θυμάστε

Τώρα εμάς σταυρώνουν άλλοι
 Κονδυλοφόροι με μελάνι
 Και δεν θα γίνει μια φορά
σαν του Χριστού την συμφορά.
Κάθε λίγο και λιγάκι,υπογραφές σ΄ένα μπλοκάκι
λάθη μας θα σημειώνουν και το Εγώ μας θα ματώνουν..
Αξιοπρέπεια, ήθος, Αγάπη και Τιμή, ?
Εξαφανίζονται,.. σαν Αμαρτίας Αρτυμή

Νεφέλη Ρήγα.

28/ 4/2013Το  Ξάγναντο  Αγάπησα, Μα η Ζωή...Θολό Τοπίο.

ΑΡΤΕΜΑΚΙΑ....

Στις ψυχές..< Από Στιχοσχόλιό μου> και ....ο νοών  νοήτω 

---

Πιες τον καφέ σου 

και σουρούπωσε καλή μου,
μα μην ξεχάσεις κι΄ένα τσάι

 να το πιεις 

Απόψε η νύχτα Αρτεμάκια 

θα παγώσει

φόρεσε γάντια και κασκόλ 

να ζεσταθείς.

.

Και κι, παράμερα 

στους δρόμους 

που θα στέκεις,
άνοιξε ομπρέλα,

για δεν πρέπει να.. βραχείς..

21.7/2011

Νεφέλη

Nefeli Riga

11 Ιουλίου 2013

Από διήγημά  μου. Τα μυστικά  συνέχεια.

Nefeli Riga 
Καλημέρα Νεράιδες μου.!
 Καλήμερα Νεράιδα Χριστίνα. Πολύ ωραίο το κείμενό σου ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ.!!!
Ναι..έτσι και εγώ θα αρχίσω μ΄ενα Ναι, και ποιος δεν έχει μυστικά μεσ΄την ψυχή κρυμμένα,άλλους βαραίνουν ,σ΄ άλλους φέρνουν όμορφες αναμνήσεις, νοσταλγία γλυκιά, συγκίνησης δάκρυα, και τρυφερές αναπολήσεις..
Υπάρχουν και τα καλά κλειδωμένα μυστικά, αυτά που όσο και να πέρασαν τα χρόνια διαφέντεψαν και διαμόρφωσαν την Ζωή μας, αυτά προσπαθούμε να ξεχάσουμε , μα τα σημάδια τους είναι βαθειά, δεν κλείνουν, κανένας χρόνος δεν τα κλείνει, μόνον επουλώνονται. 
Κατοικούν εσαεί στα μύχια της ψυχής. Είναι κομμάτια της ζωής μας.. 
Πράγματι είναι φορές που θέλεις να ξαλαφρώσεις να τα βγάλεις έξω, να τα φωνάξεις, να απελευθερώσεις την ψυχή σου, μα δεν είναι εύκολο,..και αν γίνει, θα ξαναγυρίσουν.
 Έχουν την θέση τους, ενα ξαλάφρωμα ΜΌΝΟΝ για λιγο. Ετσι μάθαμε να ζούμε, αντάμα με τα κομμάτια και σημάδια μας..ειναι μια θύμηση πως ζήσαμε, έχοντας η ζωή μας...διακυμάνσεις.
 Όποιες και να ναι είναι αναμνήσεις μας, δεν έχουμε τίποτε να φοβηθούμε διανύοντας τα Αγιασμένα Γηρατειά..!!
Νεφελη Ρηγα.

Είναι ο Καιρός Αποβροχάρης..!

Nefeli Riga

15 Σεπτεμβρίου · Τροποποιήθηκε

Δημοσιεύτηκε από τον/την Nefeli riga στις 15 Οκτώβριος 2011 και ώρα 9:07

Είναι ο Καιρός Αποβροχάρης.."

"Άγρια η νύχτα απόψε στο Ιόνιο, Αέρας δυνατός, αστραπές, βροντές,
δεν άφηναν τα όνειρά μας να πάρουν θέση.
Και πως να κοιμηθείς με τα στοιχεια της φύσης εν δράσει.
Μια δυνατή βροχή ευτυχώς καταπράυνε τον θυμό και όλα ηρέμησαν.
Το πρωί ένας δυνατός Ήλιος προσπαθούσε να ζεστάνει την ατμόσφαιρα
Μάταια.
Tο ψυχρό αεράκι απομεινάρι του χαλασμού, έκανε το πρωινό να μοιάζει χειμωνιάτικο.
Το μεσημέρι όλα είχαν καταλαγιάσει, μια γαλήνη, μια νηνεμία, μια γλύκα, 
τίποτε δεν θύμιζε την περασμένη νύχτα.
Στον κήπο ,τα δένδρα με γυαλισμένο φύλλωμα φάνταζαν πιο ψηλά και φρέσκα.
Τα λουλούδια πανέμορφα, φρεσκοπλυμένα ,
μα κάποιες τριανταφυλλιές δεν άντεξαν, και τα φύλλα τους σκορπίστηκαν στην αυλή 
στολίζοντάς την λες και κάποιος σημαντικός θα περνούσε...
Κανείς, εγώ μόνο περπατούσα ανάμεσά τους και διόρθωνα τις πληγές τους .
Το ήξεραν, και ζήτησαν από τον Αέρα τα ροδοπέταλα να μείνουν εκεί..
κάτι σαν ευχαρίστηση από μέρους τους προς εμένα..
Η συνέχεια της ημέρας προβλέπεται ηλιόλουστη.

Είναι ο καιρός αποβροχάρης
χώμα μυρίζει η Μάνα Γη
δέχτηκε με δέος την βροχούλα
αχνός κι ανάσα απ΄ τα μέσα της να βγει.

Είναι ο καιρός αποβροχάρης
κι΄ο Ήλιος με ζεσταίνει πιο πολύ
θα θελα να έρθεις να μου δώσεις
μια αγκαλιά κι΄ένα φιλί.

Μ΄ εχει κουράσει πια ο χρόνος
να περιμένω στην σιωπή
και στην παρέα μου ο πόνος
δεν έχει πια τι να μου πει..

Νεφέλη /2008

Οι Κυριακές..

Nefeli Riga

27 Οκτωβρίου

Αυτές οι Κυριακές....

προσπαθούν να μας δώσουν χαρά

σαν επισφράγισμα της εβδομάδας που πέρασε,, 

μα στο τέλος της μέρας, 

στυφό νιώθουμε το στόμα μας...

Nεφέλη

Το Ονειρο της Μικρής Νεράιδας 30 Οκτωβρίου 2013 στις 11:04 μ.μ.

Το Ονειρο της Μικρής Νεράιδας

Nefeli RigaΗ Μαγεία της Νεραϊδοχώρας

3 Φεβρουαρίου στις 8:42 μ.μ.

• (Φεύγοντας από την Νεραϊδοχώρα )
  
  Μια φορά και έναν καιρό, μια μικρή νεράιδα είχε επιθυμία να φύγει από το δάσος της,και να ζήσει για λίγο κάπου αλλού.
  -Κάποια μέρα θα το κάνω, σκέφτηκε,- και με αυτήν την σκέψη ξάπλωσε να κοιμηθεί για λίγο, μια και αργότερα θα άρχιζαν οι προετοιμασίες για τις γιορτές και έπρεπε να είναι ξεκούραστη να για βοηθήσει. 

  Έκλεισε τα μάτια της και ονειρεύτηκε, είδε ένα όνειρο
  που ήταν εφιάλτης.
  Ότι ζούσε στο παραμύθι της, και περνούσε πανέμορφα, είχε ο, τι ήθελε, παιχνίδια γέλια τραγούδια, ήταν γεμάτη χαρά, έτρεχε κάτω από τα δένδρα αγκάλιαζε τους κορμούς και έπαιζε κρυφτό μαζί με τις άλλες νεραϊδουλες. 

  Ήταν ευτυχισμένη. !Μα έκανε ένα μεγάλο λάθος. Θέλησε να βγει από το παραμύθι της, το δάσος της, να δει έναν άλλον κόσμο,. 

  Το πήρε απόφαση, και ένα πρωινό χωρίς να πει τίποτε βγήκε. Περπατούσε ώρες πολλές, είδε κόσμο φασαρίες φωνές, θόρυβοι εκκωφαντικοί διαπερνούσαν σαν τόξα το κεφάλι της, και ούτε ένα κελάηδισμα, ούτε μια σκιά.

  -ΜΑ ΤΙ έκανα σκέφτηκε. Τώρα που έρχονταν μέρες εορτών και είχαν τόσα να ετοιμάσουν οι μεγάλες νεράιδες, τα στολίσματα των δένδρων, γλυκά, φαγητά, εγώ να λείπω?

  Φέτος συμφώνησαν να κάνουν ένα δάσος μαγικό, και τώρα για να είμαι  περίεργη  βρίσκομαι τόσο μακριά.
  Δεν το άντεχε. Έπρεπε να βρει τρόπο να ξαναγυρίσει, και μάλιστα να ζητήσει συγγνώμη που τους έδωσε τέτοια αναστάτωση.
  Όλοι τώρα θα έψαχναν να την βρουν. Άρχισε να κλαίει και να θέλει το δάσος της τα δένδρα της την βελανιδιά της, την καρυδιά της, τα πεύκα, τα κυπαρίσσια τις φίλες, την ξένοιαστη ζωή της..
  Περπατώντας κατάλαβε ότι βγήκε από την πόλη και βρέθηκε σε έναν κάμπο. Δηλαδή έκανα πολύ δρόμο σκέφτηκε, και χωρίς δεύτερη σκέψη βρήκε ένα δένδρο μικρό και αδύνατο χωρίς την βαθιά σκιά που είχαν τα δικά της και ξάπλωσε . κοιμήθηκε ώρα πολλή. Κατά το σούρουπο άνοιξε τα μάτια της, κοίταξε γύρω της να θυμηθεί που βρισκόταν, είδε τσαλακωμένο το όμορφο νεραϊδίσιο φουστάνι της, τα λουλούδια που είχε στα μαλλιά της είχαν πέσει , , είχε γεμίσει αγριόχορτα .- Είμαι χάλια μουρμούρισε. Τώρα  Τι κάνω τώρα. .πως θα περάσω την νύχτα μου, πως θα ξαναμπώ στον παραμύθι μου στον όμορφο κόσμο μου, γιατί το έκανα αυτό? γιατί να είμαι περίεργη? 

  Θέλω το δάσος μου, κι άρχισε να φωνάζει.
  Ησυχία, κανείς δεν άκουγε, η φωνή της πνιγόταν στον θόρυβο της πόλης που δεν απείχε και πολύ. Απελπισμένη , γεμάτη δάκρυα, σηκώθηκε και βάδιζε προς τα φώτα.
  Μα δεν θέλω την πόλη, με ζαλίζει, και άρχισε να ψιθυρίζει τις νεραϊδίσιες προσευχές της.
  Κάποια στιγμή μια κύρια με ένα σκυλάκι που έκανε την βόλτα της την πλησίασε, την θαύμασε για την ομορφιά της, κατάλαβε όμως την μεγάλη ταλαιπωρία της.. βλέποντας την κατάστασή της...
  -Τι κάνεις εδώ μικρή μόνη σου και κλαις?
  -Θέλω να πάω στο δάσος μου στις φίλες μου τις νεράιδες. Πως μπορείτε να με βοηθήσετε? Σας παρακαλώ κάντε κάτι. Έφυγα κρυφά από την νεραϊδοχώρα μου. 

  Αφού σκέφτηκε για λίγο η Κύρια, της λέει
  - Ξέρω για το Δάσος σου, και θα σου δείξω τον δρόμο να πας,με μια υπόσχεση ..Ποτέ δεν θα το ξανακάνεις ,και κρατώντας την από στο χέρι προχωρούσαν δίνοντάς  οδηγίες ,και η μικρή υποσχέθηκε πως θα τις ακολουθήσει πιστά. (τις έδωσε μια γυάλινη μπάλα)αυτή θα σε οδηγεί είπε η  Κυρία απομακρύνθηκε  χωρίς να κοιτάξει   πίσω της.

  Χαρούμενη η μικρή νεράιδα  γεμάτη  θάρρος  και έχοντας  στο μυαλό της τα λόγια της  δεν ξέχασε τις υποσχέσεις της, θυμόταν συνέχεια  τις συμβουλές της, έτσι  βρήκε τον δρόμο, και έφτασε στο δάσος  της μετά από πολύ κόπο βέβαια.
  Είδε τα πάντα έτοιμα λες και την περίμεναν.. Έτρεξε από την μια αγκαλιά στην άλλη και δεν το πίστευε. Η αρχηγός της παρέας, την πήρε παράμερα λέγοντας.
  -Ποτέ δεν θα έβρισκες το δρόμο για το δάσος μας αν δεν μεταμφιεζόμουν σε άγνωστη Κυρία, να οδηγώ τα βήματά σου. 

  Ανησύχησα που δεν σε είδα  το πρωί  ανάμεσα στις άλλες Νεραιδουλες.
  Σκέφτηκα οτι κάποια τρέλα θα έκανες. 

  Εφυγες, ακολουθώντας  ενα  δρόμο που δεν γνώριζες, φοβήθηκα πολύ, και χωρίς να πω τίποτε  και   αφου κατάλαβα οτι ο δρόμος που πήρες  θα σε  οδηγούσε  σε ένα δάσος άγνωστο,  τρόμαξα, και άρχισα το ψάξιμο.  

  Όλοι  να ξέρεις  οτι  έχουμε  κάποιον να μας φυλάει να μας προστατεύει. Πρόσεξε όμως άλλη φορά μην το ξανακάνεις.

  δεν θα στο συγχωρέσω.
  Η μικρή, πετώντας απο χαρά έδωσε χίλιες υποσχέσεις.
  Όταν ξύπνησε από το όνειρο της, κατατρομαγμένη, κατάλαβε, πως ούτε για αστείο να σκεφτεί απομακρυνθεί από κοντά τους. (Τουλάχιστον μέχρι να μεγαλώσει. ) δεν θα ήθελε να ζήσει στην πραγματικότητα, ο,τι στο όνειρό της.
  Πήρε  ένα πολύ καλό μάθημα..
  
  Νεφέλη Ρήγα.
  2013

Καιρικές αλλαγές..

Nefeli Riga

14 Μαΐου

 

Έβρεξε, 

 

και η μέρα μοιάζει με φθινόπωρο, 

Δεν νιώθω την αλλαγή,

Έτσι κι αλλιώς, το έχω μέσα μου. 

Νεφέλη 

Εσωστρέφεια..

Nefeli Riga

5 Ιουνίου

Εσωστρέφεια

Τι μου θυμίζει...μια φωτ.
 τι μου θυμίζει,

Και την σκέψη βασανίζει 
να θυμάται,

να θυμάται κάποια μέρα 
του χειμώνα που χε άπνοια ..

κι΄έτσι, εκεί παραθαλάσσια, 
οι καφέδες στο τραπέζι,

και η θάλασσα να παίζει
με του Ήλιου τις αχτίδες,

βοτσαλάκια ξεπλυμένα 
από άμμους από φύκια,

Μα Αλίμονο, Δεν είδες….
Παρά μόνον, Τα Δικά σου...
Ρείκια.

Νεφέλη

2013

Αντοχή ..

Πόσο Βάρος 

αντέχουν 

τα βλέφαρα

όταν υγραίνονται

από....θλίψη.

Ν.Ρ.

Μοιραία Ονόματα.!!

Nefeli Riga

3 Ιουλίου

Πολλές γυναίκες 
ονειρεύτηκαν

να ήταν..

Μια Αννα, μια Μαρία, 
μια Ελένη,

και ας έρχεται 
ο χρόνος ποταμός 

το σώμα τους 
χαϊδεύοντας,,

Των νιάτων 

 <Αμαρτίες>

 να ξεπλένει..

Νεφέλη 

Τα σημάδια..του Χρόνου.!

Οι λεπτές ρυτίδες 
στο πρόσωπο,

μαρτυρούν τις αδιάκοπες 
διαδρομές μας...

Ας τις αφήσουμε...
γλυκαίνουν την 
όψη μας.!!

27 27  Σεπτεμβρίου.
Ν.Ρ.

Πόνου βαρύ κατακάθι

Nefeli Riga

1 Οκτωβρίου

Ράγισε το ποτήρι, 

δεν άντεξε το βάρος 

του ποτού

από τις εξομολογήσεις.

1/10/2013

Μπουνάτσα.!!

Ας περιμένουμε 
να αλλάξει ο καιρός,

να χεις μπουνάτσα, 
και γαλήνη θάλασσά μας,

για να μας πάρεις στον δικό 
σου ωκεανό,

που έχει μέσα του κρυμμένα 
δάκρυά μας

Νεφέλη