Το Ονειρο της Μικρής Νεράιδας 30 Οκτωβρίου 2013 στις 11:04 μ.μ.

Το Ονειρο της Μικρής Νεράιδας

Nefeli RigaΗ Μαγεία της Νεραϊδοχώρας

3 Φεβρουαρίου στις 8:42 μ.μ.

• (Φεύγοντας από την Νεραϊδοχώρα )
  
  Μια φορά και έναν καιρό, μια μικρή νεράιδα είχε επιθυμία να φύγει από το δάσος της,και να ζήσει για λίγο κάπου αλλού.
  -Κάποια μέρα θα το κάνω, σκέφτηκε,- και με αυτήν την σκέψη ξάπλωσε να κοιμηθεί για λίγο, μια και αργότερα θα άρχιζαν οι προετοιμασίες για τις γιορτές και έπρεπε να είναι ξεκούραστη να για βοηθήσει. 

  Έκλεισε τα μάτια της και ονειρεύτηκε, είδε ένα όνειρο
  που ήταν εφιάλτης.
  Ότι ζούσε στο παραμύθι της, και περνούσε πανέμορφα, είχε ο, τι ήθελε, παιχνίδια γέλια τραγούδια, ήταν γεμάτη χαρά, έτρεχε κάτω από τα δένδρα αγκάλιαζε τους κορμούς και έπαιζε κρυφτό μαζί με τις άλλες νεραϊδουλες. 

  Ήταν ευτυχισμένη. !Μα έκανε ένα μεγάλο λάθος. Θέλησε να βγει από το παραμύθι της, το δάσος της, να δει έναν άλλον κόσμο,. 

  Το πήρε απόφαση, και ένα πρωινό χωρίς να πει τίποτε βγήκε. Περπατούσε ώρες πολλές, είδε κόσμο φασαρίες φωνές, θόρυβοι εκκωφαντικοί διαπερνούσαν σαν τόξα το κεφάλι της, και ούτε ένα κελάηδισμα, ούτε μια σκιά.

  -ΜΑ ΤΙ έκανα σκέφτηκε. Τώρα που έρχονταν μέρες εορτών και είχαν τόσα να ετοιμάσουν οι μεγάλες νεράιδες, τα στολίσματα των δένδρων, γλυκά, φαγητά, εγώ να λείπω?

  Φέτος συμφώνησαν να κάνουν ένα δάσος μαγικό, και τώρα για να είμαι  περίεργη  βρίσκομαι τόσο μακριά.
  Δεν το άντεχε. Έπρεπε να βρει τρόπο να ξαναγυρίσει, και μάλιστα να ζητήσει συγγνώμη που τους έδωσε τέτοια αναστάτωση.
  Όλοι τώρα θα έψαχναν να την βρουν. Άρχισε να κλαίει και να θέλει το δάσος της τα δένδρα της την βελανιδιά της, την καρυδιά της, τα πεύκα, τα κυπαρίσσια τις φίλες, την ξένοιαστη ζωή της..
  Περπατώντας κατάλαβε ότι βγήκε από την πόλη και βρέθηκε σε έναν κάμπο. Δηλαδή έκανα πολύ δρόμο σκέφτηκε, και χωρίς δεύτερη σκέψη βρήκε ένα δένδρο μικρό και αδύνατο χωρίς την βαθιά σκιά που είχαν τα δικά της και ξάπλωσε . κοιμήθηκε ώρα πολλή. Κατά το σούρουπο άνοιξε τα μάτια της, κοίταξε γύρω της να θυμηθεί που βρισκόταν, είδε τσαλακωμένο το όμορφο νεραϊδίσιο φουστάνι της, τα λουλούδια που είχε στα μαλλιά της είχαν πέσει , , είχε γεμίσει αγριόχορτα .- Είμαι χάλια μουρμούρισε. Τώρα  Τι κάνω τώρα. .πως θα περάσω την νύχτα μου, πως θα ξαναμπώ στον παραμύθι μου στον όμορφο κόσμο μου, γιατί το έκανα αυτό? γιατί να είμαι περίεργη? 

  Θέλω το δάσος μου, κι άρχισε να φωνάζει.
  Ησυχία, κανείς δεν άκουγε, η φωνή της πνιγόταν στον θόρυβο της πόλης που δεν απείχε και πολύ. Απελπισμένη , γεμάτη δάκρυα, σηκώθηκε και βάδιζε προς τα φώτα.
  Μα δεν θέλω την πόλη, με ζαλίζει, και άρχισε να ψιθυρίζει τις νεραϊδίσιες προσευχές της.
  Κάποια στιγμή μια κύρια με ένα σκυλάκι που έκανε την βόλτα της την πλησίασε, την θαύμασε για την ομορφιά της, κατάλαβε όμως την μεγάλη ταλαιπωρία της.. βλέποντας την κατάστασή της...
  -Τι κάνεις εδώ μικρή μόνη σου και κλαις?
  -Θέλω να πάω στο δάσος μου στις φίλες μου τις νεράιδες. Πως μπορείτε να με βοηθήσετε? Σας παρακαλώ κάντε κάτι. Έφυγα κρυφά από την νεραϊδοχώρα μου. 

  Αφού σκέφτηκε για λίγο η Κύρια, της λέει
  - Ξέρω για το Δάσος σου, και θα σου δείξω τον δρόμο να πας,με μια υπόσχεση ..Ποτέ δεν θα το ξανακάνεις ,και κρατώντας την από στο χέρι προχωρούσαν δίνοντάς  οδηγίες ,και η μικρή υποσχέθηκε πως θα τις ακολουθήσει πιστά. (τις έδωσε μια γυάλινη μπάλα)αυτή θα σε οδηγεί είπε η  Κυρία απομακρύνθηκε  χωρίς να κοιτάξει   πίσω της.

  Χαρούμενη η μικρή νεράιδα  γεμάτη  θάρρος  και έχοντας  στο μυαλό της τα λόγια της  δεν ξέχασε τις υποσχέσεις της, θυμόταν συνέχεια  τις συμβουλές της, έτσι  βρήκε τον δρόμο, και έφτασε στο δάσος  της μετά από πολύ κόπο βέβαια.
  Είδε τα πάντα έτοιμα λες και την περίμεναν.. Έτρεξε από την μια αγκαλιά στην άλλη και δεν το πίστευε. Η αρχηγός της παρέας, την πήρε παράμερα λέγοντας.
  -Ποτέ δεν θα έβρισκες το δρόμο για το δάσος μας αν δεν μεταμφιεζόμουν σε άγνωστη Κυρία, να οδηγώ τα βήματά σου. 

  Ανησύχησα που δεν σε είδα  το πρωί  ανάμεσα στις άλλες Νεραιδουλες.
  Σκέφτηκα οτι κάποια τρέλα θα έκανες. 

  Εφυγες, ακολουθώντας  ενα  δρόμο που δεν γνώριζες, φοβήθηκα πολύ, και χωρίς να πω τίποτε  και   αφου κατάλαβα οτι ο δρόμος που πήρες  θα σε  οδηγούσε  σε ένα δάσος άγνωστο,  τρόμαξα, και άρχισα το ψάξιμο.  

  Όλοι  να ξέρεις  οτι  έχουμε  κάποιον να μας φυλάει να μας προστατεύει. Πρόσεξε όμως άλλη φορά μην το ξανακάνεις.

  δεν θα στο συγχωρέσω.
  Η μικρή, πετώντας απο χαρά έδωσε χίλιες υποσχέσεις.
  Όταν ξύπνησε από το όνειρο της, κατατρομαγμένη, κατάλαβε, πως ούτε για αστείο να σκεφτεί απομακρυνθεί από κοντά τους. (Τουλάχιστον μέχρι να μεγαλώσει. ) δεν θα ήθελε να ζήσει στην πραγματικότητα, ο,τι στο όνειρό της.
  Πήρε  ένα πολύ καλό μάθημα..
  
  Νεφέλη Ρήγα.
  2013