Είναι δεμένα στις προβλήτες τα καράβια
΄και φωτίζουν παραλίες κάποια βράδια,
έχουν φώτα πρίμα πλώρη και στη μέση
παίζουν χαρτιά στο κομοδέσιο με ζέση.
Χρήματα φεύγουνε σαν κύματα σκορπάνε
Και απ’ την τσέπη του ενός, στου άλλου πάνε.
Ας λύσουνε τους κάβους και να φύγουνε,
Τα χαρτιά θα φυλαχτούνε στα συρτάρια,=
Και ο καθένας απ΄ το πλήρωμα στην βάρδια<-4>-4>
Με αγωνία στην ψυχή, ένα λιμάνι ονειρεύονται
Βλέπουν οάσεις με τα κιάλια και μαγεύονται,
Ταξίδια κάνουν μακρινά, που λες και δεν τελειώνουν
Με τη ζωή τα βάζουνε, ποτέ δεν καμαρώνουν.
Είναι σκληροί, κι΄ ανέκφραστα κοιτούν
πολλές φορές με αγωνία,
σπίτι, οικογένεια ποθούν,
/αυτό είναι η ουσία./
Μα σαν μαγνήτης τους τραβά
η ανταριασμένη θάλασσα
σαν μια κατάρα,
και τη ζωή τους στη στεριά
την κάνουνε μαντάρα.
=====
Άλλοι ταξίδια κάνουνε
στα γαλανά νερά,
και άλλοι είναι αυτοί που πνίγονται
στην όμορφη στεριά.
NεφΕλλη
10/1/2006 πρώτη ανάρτηση>
Γράφτηκε ταξιδεύοντας για -Άμστερνταμ-//1974