< Παιδικές Απορίες μεγάλης εβδομάδος...> Πάσχα.!!!
28 Απριλίου 2013 στις 11:11 μ.μ.
Σκαλίζοντας μνήμες... θυμάσαι
Μ. Εβδομάδα.!!
Περίμενα το Πάσχα, με συναισθήματα ανάκατα, φόβου, αγωνίας και τέλος αγαλλίασης και χαράς. Συναισθήματα που ο κόσμος της Χριστιανοσύνης νιώθει, όχι μόνον για την προσμονή της Ανάστασης,
αλλά και γιατί έχουν συνδυάσει το Πάσχα με εκδρομές ,διακοπές, διασκέδαση, και φυσικά η ομορφιά της εποχής, ο ήπιος καιρός, και ο ερχομός της Άνοιξης είναι που συντείνει σε μια τέτοια διάθεση.
Εγώ όμως είχα και έναν ιδιαίτερο λόγο να νιώθω αυτήν την ξεχωριστή χαρά.
Και εξηγούμαι.. Οι μέρες του μεγαλοβδόμαδου για το παιδικό μυαλό μου ήταν μέρες αγωνίας. Τι θα γίνει και εφέτος? μήπως αλλάξουν οι αποφάσεις και δεν καταδικαστεί ο Χριστός μας? Αναρωτιόμουν,
Μα γιατί κάθε χρόνο Tον σταυρώνουν ενώ δεν ήταν κακός.? Μαθαίναμε για τα θαύματά του, την αγάπη που δίδαξε, την ανακούφιση που πρόσφερε στους Ανθρώπους, τις διδασκαλίες Του, και τόσες καλοσύνες/Άραγε γιατί Tον κυνήγησαν, Tον χλεύασαν, Tον Σταύρωσαν, γιατί η Μ.Εβδομάδα να υπάρχει? και στα γιατί μου τα παιδικά, δεν ρώτησα να μάθω ούτε ένα Διότι...Περίμενα . περίμενα με αγωνία την Μ. Πέμπτη στην Εκκλησία ελπίζοντας πως δεν θα βγάλουν Tον Χριστό στο Σταυρό περιφέροντάς Τον στην εκκλησία, πως δεν θα ακούσω το Σταύρωσων Σταύρωσων Αυτόν.. δεν θα μου έλεγε η μαμά, η ο μπαμπάς, η κάποια θεία ..-Το έκτο Ευαγγέλιο Σταυρώνουν Τον Χριστό, κάνε τον σταυρό σου.! Όταν τελείωνε το έκτο Ευαγγέλιο τραβούσα το χέρι της Μητέρας μου παρακαλώντας την να φύγουμε.
Δεν με ενδιέφερε πια. Και πέρυσι τα ίδια. Σκεπτόμουν..Κάθε χρόνο τα ίδια, Τον δικάζουν και Τον Σταυρώνουν.. και ενώ καταλάβαινα πως γινόντουσαν αυτά σε κάποια άλλη εποχή, εγώ περίμενα δικαίωση...Έλα μου ντε..
Δεν μιλούσα, δεν ρωτούσα, δεν έλεγα σε κανέναν τίποτα.
Ήμουν σκυθρωπή, και ας παρακολουθούσα τις προετοιμασίες τα γλυκά, το σπίτι, τα ρούχα, τα φαγητά, συζητούσαν για το τραπέζι και μέσα μου θύμωνα, και θύμωνα γιατί οι μεγάλοι ήξεραν εκ των προτέρων τι θα πάθει, και ότι θα αναστηθεί, γιατί λοιπόν δεν έκαναν κάτι να μην δικαστεί να μην σταυρωθεί? …η έστω να αθωωθεί ?
Όλα μπερδεμένα μέσα στο παιδικό μου μυαλό.
Μου ήταν δύσκολο να δεχτώ πως υπήρχαν Άνθρωποι κακοί, μέχρι που μεγαλώνοντας το δέχτηκα, υπήρχαν, και θα υπάρχουν, έτσι είναι ο κόσμος από καταβολής του.
Ήταν όμως απογοήτευση τότε, να διαπιστώνει ένα παιδί πως Υπήρχαν Άνθρωποι που μισούσαν Τον Χριστό,
Τον Μεγάλο, Τον Δίκαιο, που παρέμεινε και παραμένει Αναμφισβήτητα Ο Ανεπισκίαστος Άνθρωπος Όλων των Εποχών!!!!
Και να θυμάστε
Τώρα εμάς σταυρώνουν άλλοι
Κονδυλοφόροι με μελάνι
Και δεν θα γίνει μια φορά
σαν του Χριστού την συμφορά.
Κάθε λίγο και λιγάκι,υπογραφές σ΄ένα μπλοκάκι
λάθη μας θα σημειώνουν και το Εγώ μας θα ματώνουν..
Αξιοπρέπεια, ήθος, Αγάπη και Τιμή, ?
Εξαφανίζονται,.. σαν Αμαρτίας Αρτυμή
Νεφέλη Ρήγα.
28/ 4/2013Το Ξάγναντο Αγάπησα, Μα η Ζωή...Θολό Τοπίο.
Περίμενα το Πάσχα, με συναισθήματα ανάκατα, φόβου, αγωνίας και τέλος αγαλλίασης και χαράς. Συναισθήματα που ο κόσμος της Χριστιανοσύνης νιώθει, όχι μόνον για την προσμονή της Ανάστασης,
αλλά και γιατί έχουν συνδυάσει το Πάσχα με εκδρομές ,διακοπές, διασκέδαση, και φυσικά η ομορφιά της εποχής, ο ήπιος καιρός, και ο ερχομός της Άνοιξης είναι που συντείνει σε μια τέτοια διάθεση.
Εγώ όμως είχα και έναν ιδιαίτερο λόγο να νιώθω αυτήν την ξεχωριστή χαρά.
Και εξηγούμαι.. Οι μέρες του μεγαλοβδόμαδου για το παιδικό μυαλό μου ήταν μέρες αγωνίας. Τι θα γίνει και εφέτος? μήπως αλλάξουν οι αποφάσεις και δεν καταδικαστεί ο Χριστός μας? Αναρωτιόμουν,
Μα γιατί κάθε χρόνο Tον σταυρώνουν ενώ δεν ήταν κακός.? Μαθαίναμε για τα θαύματά του, την αγάπη που δίδαξε, την ανακούφιση που πρόσφερε στους Ανθρώπους, τις διδασκαλίες Του, και τόσες καλοσύνες/Άραγε γιατί Tον κυνήγησαν, Tον χλεύασαν, Tον Σταύρωσαν, γιατί η Μ.Εβδομάδα να υπάρχει? και στα γιατί μου τα παιδικά, δεν ρώτησα να μάθω ούτε ένα Διότι...Περίμενα . περίμενα με αγωνία την Μ. Πέμπτη στην Εκκλησία ελπίζοντας πως δεν θα βγάλουν Tον Χριστό στο Σταυρό περιφέροντάς Τον στην εκκλησία, πως δεν θα ακούσω το Σταύρωσων Σταύρωσων Αυτόν.. δεν θα μου έλεγε η μαμά, η ο μπαμπάς, η κάποια θεία ..-Το έκτο Ευαγγέλιο Σταυρώνουν Τον Χριστό, κάνε τον σταυρό σου.! Όταν τελείωνε το έκτο Ευαγγέλιο τραβούσα το χέρι της Μητέρας μου παρακαλώντας την να φύγουμε.
Δεν με ενδιέφερε πια. Και πέρυσι τα ίδια. Σκεπτόμουν..Κάθε χρόνο τα ίδια, Τον δικάζουν και Τον Σταυρώνουν.. και ενώ καταλάβαινα πως γινόντουσαν αυτά σε κάποια άλλη εποχή, εγώ περίμενα δικαίωση...Έλα μου ντε..
Δεν μιλούσα, δεν ρωτούσα, δεν έλεγα σε κανέναν τίποτα.
Ήμουν σκυθρωπή, και ας παρακολουθούσα τις προετοιμασίες τα γλυκά, το σπίτι, τα ρούχα, τα φαγητά, συζητούσαν για το τραπέζι και μέσα μου θύμωνα, και θύμωνα γιατί οι μεγάλοι ήξεραν εκ των προτέρων τι θα πάθει, και ότι θα αναστηθεί, γιατί λοιπόν δεν έκαναν κάτι να μην δικαστεί να μην σταυρωθεί? …η έστω να αθωωθεί ?
Όλα μπερδεμένα μέσα στο παιδικό μου μυαλό.
Μου ήταν δύσκολο να δεχτώ πως υπήρχαν Άνθρωποι κακοί, μέχρι που μεγαλώνοντας το δέχτηκα, υπήρχαν, και θα υπάρχουν, έτσι είναι ο κόσμος από καταβολής του.
Ήταν όμως απογοήτευση τότε, να διαπιστώνει ένα παιδί πως Υπήρχαν Άνθρωποι που μισούσαν Τον Χριστό,
Τον Μεγάλο, Τον Δίκαιο, που παρέμεινε και παραμένει Αναμφισβήτητα Ο Ανεπισκίαστος Άνθρωπος Όλων των Εποχών!!!!
Και να θυμάστε
Τώρα εμάς σταυρώνουν άλλοι
Κονδυλοφόροι με μελάνι
Και δεν θα γίνει μια φορά
σαν του Χριστού την συμφορά.
Κάθε λίγο και λιγάκι,υπογραφές σ΄ένα μπλοκάκι
λάθη μας θα σημειώνουν και το Εγώ μας θα ματώνουν..
Αξιοπρέπεια, ήθος, Αγάπη και Τιμή, ?
Εξαφανίζονται,.. σαν Αμαρτίας Αρτυμή
Νεφέλη Ρήγα.
28/ 4/2013Το Ξάγναντο Αγάπησα, Μα η Ζωή...Θολό Τοπίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου