Που Να Το Ξέρεις....

Σπιτάκι μου Παλιό
που να το ξέρεις
Στις καμαρούλες σου πως θα γυρίσω
Πόνους ψυχής , γλυκό καρτέρι για να κρύψω.

Στης ζωή ς μας το μεγάλωμα σε αφήσαμε
Χορτάριασε η αυλή σου και  ο κήπος
Μα η τύχη, στο γύρισμά  της με ξανάφερε
Στην πόρτα να ακουστεί γνώριμος χτύπος.

Με αγκάλιασες, με στήριξες, βρήκα φωλιά
Για να τρυπώσω, άκουσες τα λόγια μου
Και έμαθες, γιατί πόνεσα τόσο.

Σε σένα είπα από ψυχής τα μυστικά που κρύβω
Φοβήθηκες για το άδικο, και μου πες να μη φύγω.
Με δέχτηκες, και σε αγαπώ, ήρθα στο πρώτο νεύμα
Την πόρτα σου όταν κοιτώ  είναι σαν μάνας βλέμμα..

23/11/96  Ανατύπωση  20/2/2006