Τα Πράσινα Καλτσάκια...!!!

Βραδιά Χριστουγέννων.!

 Και με τα λίγα παίρνεις χαρά, φτάνει με αγάπη να στην δώσουν.!!

Χριστούγεννα, μέρες γιορτινές, χαρούμενες , γεμάτες πίστη, αγάπη, φαντασία  και όνειρα.. 

Η Γέννηση Του Θεανθρώπου !!!

Οι νοικοκυρές ακούραστες ετοιμάζουν το σπίτι.

Δένδρα στολισμένα φωτίζουν τα παράθυρα με φώτα που αναβοσβήνουν παίζοντας  με τα χρώματα.

Οι δρόμοι επίσης στολισμένοι, νομίζεις πως παντού σκορπίστηκαν πολύχρωμες διαμαντόπετρες.

Μια ζεστή χαρούμενη ατμόσφαιρα παντού, το δένδρο  κυριαρχεί σ΄ενα μέρος του σπιτιού τραβώντας τα βλέμματα όλων με  τα λογής λογής παιχνίδια, δώρα, και  με υπομονη μικροί και μεγάλοι περιμένουν να τα ανοίξουν, μα περισσότερο τα παιδιά  που η έκπληξη να φωτίσει  το προσωπάκι τους.

Καινούρια ρούχα αγοράζονται, τα μαγαζιά ασφυκτιούν ,κίνηση στους δρόμους.

Όλα αυτά που πρέπει να γίνονται, και το καλούν οι Άγιες μέρες.!!

Ευτυχισμένες στιγμές που μένουν για το υπόλοιπο της ζωής στην ψυχή κάθε παιδιού.

Υπάρχει  όμως και η άλλη όψη, αυτή που αφήνει την πίκρα να απλωθεί  και που η φτώχεια φανερώνεται στο μεγαλείο της,  όσο και να προσπαθεί να κρυφτεί, απεναντίας, -ξεγυμνώνεται περισσότερο.

Πριν πολλά χρόνια, μια βραδιά Χριστουγεννιάτικη, η μικρή  παρέα της γειτονιάς, θα μαζευόταν στο σπίτι ενός κοριτσιού να γιορτάσουν, να παίξουν, να ανταλλάξουν δώρα, να απαγγείλουν ποιηματάκια που το καθένα τους έγραψε ιδικά για αυτήν την βράδια.!

Μα πιο πολύ είναι που θέλουν να δείξουν τα καινούρια τους φορέματα, παπούτσια, κασκόλ, Σκουφάκια, γάντια κ.τ.λ.

Η Ρηνούλα το σκεφτόταν, δεν ήθελε να πάει, τι να δείξει? ούτε  ένα δώρο είχε να κρατήσει στα χέρια της. 

Πώς να πήγαινε? κάτι καινούργιο δεν ειχε να φορέσει.
Στο σχολείο η μπλε ποδιά  κάλυπτε το ίδιο καθημερινό της ντύσιμο, θα έβρισκε κάποια δικαιολογία  να μείνει  στο σπίτι,` μια χαρά θα τα περνούσε.

Η Μάνα όμως φρόντισε να μην της στερήσει την ευχαρίστηση να βρεθεί με τις φίλες της ένα τέτοιο Θείο βράδυ, για να μην νιώσει μόνη και πιο φτωχιά..

-Θ α πας Ρηνάκι μου, και θα περάσεις όμορφα, θα δεις, και θα δώσεις και σε μένα χαρά.

 Η Ρηνουλα κοίταξε απορημένη την μαμά της.

 -Μα πως? εγω..δεν..μα η φράση της δεν τελείωσε.

-Μην σε ανησυχεί τίποτα είπε η μαμά,  εχω φροντίσει για όλα

 Αργότερα, όταν ήρθε η ώρα, άρχισε να την ντύνει φορώντας της το ολοκάθαρο καλοσιδερωμένο φουστάνι της, τα γυαλισμένα παπούτσια της, με τα καινούργια πράσινα καλτσακια, τα μόνα που μπόρεσε να τις αγοράσει.

Φόρεσε γάντια  και σκουφάκι για το κρύο. 

Της χτένισε όμορφα τα μαλλιά της δένοντάς τα με μια μεταξωτή κορδέλα που είχε φυλάξει για άλλη δουλειά. Μα ούτε που το σκέφτηκε.

Όταν τελείωσε, και φτάνοντας στην πόρτα, της έδωσε μια μικρή όμορφη τσάντα με κουλουράκια που πρόλαβε και έφτιαξε η ίδια.

Αυτό θα ήταν το δώρο της για την παρέα. ΄Όλα τα είχε σκεφτεί  η Μάνα.

Την συνόδεψε στην εξώπορτα, και φιλήθηκαν χαρούμενες.

-Μην αργήσεις, να είσαι εδώ όταν θα έρθει ο πατέρας να γιορτάσουμε όλοι μαζί

πρόσθεσε η Μάννα,  κοιτάζοντας την όμορφη κόρη της  με αγάπη και  ικανοποίηση για τον εαυτόν της που  κατάφερε να μην της στερήσει την ευχαρίστηση να βρεθεί με την παρέα της.

-Εντάξει Μανούλα φώναξε χαρούμενη η Ρηνουλα βγαίνοντας, που  δεν πίστευε  πως τελικά θα πήγαινε, άστραφτε απο χαρά  ειχε και δωράκι για την παρέα,  και τότε,  κοιτάζοντας τον εαυτό της προσεχτικά, είδε έκπληκτη πως φορούσε ένα ζευγάρι ολοκαίνουργιες πράσινες κάλτσες -ασορτί με το σκουφάκι της  το μονο καινούργιο που ειχε...μέσα στον πυρετό της  αγωνίας της για ετοιμαστεί  δεν τα είχε προσέξει, αυτό την γέμισε ακόμα περισσότερη χαρά, και παρ όλη την κρύα βραδιά μια ζέστη απλώθηκε μέσα της, γιατί σκέφτηκε  πως είχε την καλύτερη Μάνα του κόσμου.
Και κατι  ακόμα πιο σημαντικό.!!!
Συμπέρασμα.
Ότι και με τα λιγα παίρνεις χαρά, φτάνει με αγάπη να στα δώσουν.!!
 Είναι ένα συναίσθημα που κάθε παιδί το νιώθει.!

Νεφέλη

8/12/2013