Επαρση...

Σ΄έπνιγαν οι ηδονές σου μακάριε άνθρωπε... Έπαιρνες, έπαιρνες όλη την ευχαρίστηση που σου προσφερόταν ανιδιοτελώς και με αγάπη. Εθελουσία τύφλωση των απανταχού οφθαλμών σου είχες.. Τα μάτια της ψυχής, της καρδιάς, του προσώπου σου, ό λ α κατάκλειστα, -αν και 'όλα είναι ένα, με τα μεγάλα  και δυνατά τα μάτια της ψυχής .!!- Υποταγή του Είναι σου, στο Εγώ που σε κυριαρχούσε.. Και τον Κόσμο γύρος σου, κόσμο της υποταγής τον νόμιζες... Χαιρόσουν να απολαμβάνεις και τα Μινουτα της στιγμής. Κούραση, Βαρεμάρα να δίνεις μια αγκαλιά ένα χάδι, έναν ψίθυρο λέξης τρυφερής. Στεγνός, φτωχός, μόνος κι΄απόμακρος δοσμένος στην ατομική σου ευχαρίστηση. και ξανά χαλάρωνες για λίγο ευτυχής.... Και πως να το πω, πως να το ορίσω, χόρτασμα ερωτικό? Η, ήταν η ανάγκη να εχεις συντροφιά για ένα τέλειο ξέπλυμα της ηδονής σου.? Ηδονές, ικανοποιήσεις, - και δεν εννοούμε σώνει και καλά <ερωτικές, του σώματος..- Βέβαια αυτό δημιουργεί εντάσεις, κανείς δεν θα μπορούσε για πολύ να σου σταθεί με αυτήν την ιδιότητα. Νιώθει ότι στερείται προσωπικότητας. Όλοι και όλα σου έφταιγαν, και ουδείς σωστός παρά μόνον εσύ. Διψούσες, για δόξα, για επικύρωση των σκέψεων που κατοικούσαν στο μυαλό σου, για πραγματοποίηση των όσων φανταζόσουν, και συνεχώς προσπαθούσες. Εν μέρη τα κατάφερνες.! Στο κάτω κάτω οι προσπάθειες επικροτούνται, -δεν τους πάει κατηγόρια,- φτάνει να μην..ξεπερνούν τα όρια και το κίνητρό τους να έχει λογική. Είναι επικίνδυνο να θέλεις να κάνεις εφικτά, τα ανέφικτα.. Παραμέριζες Ανθρώπινες ψυχές που σε... κ ο ι τ ο ύ σ α ν. Υπήρχε μόνον ο εαυτός σου, που τον θαύμαζες, τον καμάρωνες, τον ψήλωνες, και γινόσουν ο Άρχοντάς σου..!!Ένιωθες ηδονή,  έπαρση.! Ήσουν,  εισαι,   ένας  αυτοπαραμυθιασμένος πανευτυχής.!! Βυθισμένος μέσα στο Εγώ σου, και μιλώντας  με αμετροέπεια μόνον για ο, τι σ΄ενδιέφερε  αγνοούσες τις σκέψεις ή, τα θέλω των άλλων. Δεν σε αφορούσαν, και με πολλή γύμνια το έδειχνες.. Προκλητική η αδιαφορία σου. Ήθελες να είσαι στο κέντρο, Και το κέντρο. Η Αμετροέπειά σου  λοιπόν κυρίαρχη παντού και επικίνδυνη, περισσότερο δε,για όποια /η όποιον είχες/έχεις παρέα... ενώ εσύ, έμπλεος από εγωκεντρισμό παραμερίζεις την όποια σκιά δίπλα σου,, και το χαίρεσαι. Με την Αφ'υψηλού συμπεριφορά σου πλήγωνες, και σε απομυθοποιούσαν. Όσοι έρχονταν, η έρχονται κοντά σου, κάποια στιγμή μαζεύουν τις αποσκευές τους γεμάτες με απογοήτευση, και εξαφανίζονται..  Φεύγουν , ενώ στην ουσία εσύ τους διώχνεις, το σύνολο δηλ.των συμπεριφορών σου. Σταθερή συντροφιά σου η μοναξιά. Κρίμα, γιατί οι επιλογές σου ήταν και  σωστές, μάλλον όμως δεν άντεχες  την ευπρέπεια και την ανωτερότητά  όσων τη διέθεταν, και δεν σε εξέθεταν. Ήθελες  και θέλεις να έχουν φωνή, γνώμη, αλλά μόνον κάτω από την δική σου... Οι ό,ποιες καλές αναμνήσεις - αν υπάρχουν- αν κατάφερες να τις δημιουργήσεις, μένουν κλειστές σε δωμάτια του μυαλού διπλά αμπαρωμένα. Δεν μπόρεσαν,  να βγουν στην επιφάνεια. Ίσως να το φρόντισες για να μην φανούν  και κάποιες άλλες -τυχών- αδυναμίες..... Στα βαθιά γηρατειά που χαλαρώνουν οι αισθήσεις, συρρικνώνονται οι επιθυμίες και  τα θέλω μας  αδυνατούν,  μπορεί να εμφανιστούν και τότε, απαλλαγμένες από τα Εγώ, και ιδωμένες με άλλο μάτι, ίσως ίσως να κάνουν -μόνον-για λίγο στην σκέψη παρέα. 12/9/2014 Νεφέλη Ρήγα. CHЯISTOS P 05-03-2015 @ 20:51 Είναι η επιτομή της έννοιας "έπαρση", Νεφελίτσα, και είσαι απόλυτα σωστή. Το κακό είναι ότι τις περισσότερες φορές την ἐπαρση την έχουν κάποιοι τύποι που είναι σκέτοι τενεκέδες, και αυτοί είναι επικίνδυνοι, γιατί σε συνδυασμό με την συνφυούμενη αλαζονεία τους, καί τρικλοποδιές θα σου βάλλουν καί κακό θα σου κάνουν αν τους σταθείς εμπόδιο. Διάγνωση.. Έπαρσις ! Πως αντιμετωπίζεται; Ερευνάται. Βαριά αρρώστια.. Απωθείται κυρίως από γνωστούς. Φίλους δεν αποκτά. Μόνον κατά καιρούς γνωριμίες που απομακρύνονται όταν ανακαλύψουν την νόσο.. ΝεφΕλλη Ρηγα.!!! 17/4/2016