Ήταν Αύγουστος του 1988, στο νησί μου έπιασε τρομερή φωτια με αέρα πάνω απο 9 μποφόρ΄και απο την μια στιγμή στην άλλη μας περικύκλωναν φλόγες και σαν τεράστιες γλώσσες απειλούσαν ο,τι έβρισκαν μπροστα τους . Ο αέρας σφύριζε λες και άκουγες θηρία να ουρλιάζουν, τα τριξίματα απο το πέσιμο των δένδρων και ο, τι άλλο, έκαναν εφιαλτικές τις στιγμές, και ένας πανικός έπιασε τους κατοίκους.
Ήταν περασμένο μεσημερι, καλοκαίρι, με αφόρητη ζέστη που έκανε την κατάσταση πιο επικίνδυνη. Τα παιδιά μου βρίσκονταν στις δουλειές τους, εγώ από την βεράντα του σπιτιού έβλεπα κατάμαυρο καπνό να έρχεται να σκεπάζει τα πάντα, μετά δεν έβλεπα τίποτα, έτρεξα πήρα τηλ. τα παιδιά, ο μεγάλος δεν μπόρεσε να έρθει γιατί δεν κυκλοφορούσε τίποτα, και έμεινε στο ξενοδοχείο που εργαζόταν μαζι με άλλους συνάδελφους.
'Όσο μπορουσαμε μιλούσαμε στο τηλ. και με παρότρυνε να φύγω..
Μια φίλη ήρθε, με πήρε, να πάμε να βρούμε τον δεύτερο γιο μου, νομίζοντας πως ο δρόμος ήταν ανοιχτός.
Δυστυχώς στην διαδρομή μας πλησίαζαν φλόγες απειλητικές, δεν παίρναμε ανάσα, υπήρχε κίνδυνος με το αυτοκίνητο, μας σταμάτησε ο στρατός που ήδη βρισκόταν στο Νησί, και μας συνέστησε να τραβήξουμε προς την θάλασσα, μείναμε στην παράλια που ήταν γεμάτη κόσμο, περιμένοντας να ξημερώσει .Τηλέφωνα δεν λειτουργούσαν, κινητά δεν είχαμε ακομα..απελπισία..
Εκτός του σπιτιού την αγωνία,είχα και των παιδιών που ηταν και η μεγαλύτερη. Πως ένιωθα;; δεν θέλω να θυμάμαι..ούτε μπορώ να περιγράψω..έβλεπα από μακρυά την φωτιά και σκεφτόμουν τι απέγιναν, μήπως ηταν στο δρόμο για το σπιτι; μα πως; Έγραψαν τοτε οι εφημερίδες οι δημοσιογράφοι ήρθαν και έπαιρναν συνεντεύξεις, χάθηκαν άνθρωποι, οικογένειες, σπίτια κάηκαν,,
---------------
.Και ξημέρωσε η άλλη μέρα μετά απο μια νύχτα Αγίου Βαρθολομαίου ... Τότε, μες το θαμπό χάραμα το μαυρισμένο από καπνούς, που παραμερισαν να φανεί ουρανός κατα το μεσημερι ..νυσταγμένη και σε άθλια κατάσταση τι βλέπω ; Βλέπω τον γιο μου τον μεγάλο σε ασχημη κατάσταση εμφανισιακά..αλλά με χαρούμενο πρόσωπο να έρχεται κοντά μου λέγοντάς θριαμβευτικά
- Μάννα μου κατάφερα και τις έσωσα παρτες και προσέξετες, λέγοντας αυτα μου εδωσε έναν σάκο βαρύ και ασήκωτο .
-Τι εχει άμεσα, τον ρώτησα, το σπιτι μας τι κάνει;
-Το σπίτι την γλίτωσε, μικροπράγματα, ήρθαν πολλές πυροσβεστικές.. εγινε χαμός ..αφού ειπαμε διάφορα για την φωτιά,έφυγε καταχαρούμενος. Ανοίγω με προσοχη τον σάκο,και τι να δω;; γεμάτος κασέτες και διάφορα άλλα μουσικά ..πάλεψε να σώσει τις κασέτες του, δεν ήθελε να χάσει τα τραγούδια της εποχής εκείνης με τον black καλα το εγραψα;και τις επιτυχίες του. Μας λύπησε ο χαμός του..και ειναι η αιτία που θυμήθηκα την περιπέτεια. Ακομα τον Αλ μπανο Ρομινα ,στο φελιτσιτα.. και άλλες ξένες επιτυχίες...οπως των αγαπημένων σκαθαριών .!!Προσπαθούσε να γράφει απο εκπομπές, και πότε ποτε να αγοράζει..Αργότερα μου εξήγησε οτι όλες αυτές τις ώρες και ενω η φωτια απλωνόταν δεν άντεχε να σκέφτεται πως εκτός απο το σπίτι θα έχανε και τις κασέτες του, που ήταν αμέτρητες.!!
Το χατζιλικι του εκεί πήγαινε.Την άλλη μέρα ήρθε και ο δεύτερος γιός μου, επιτέλους, φθάνοντας στο σπίτι τον βρήκα εκεί..Πόση χαρά μετα απο την ολονύχτια αγωνία μου. Χάρηκε που εμαθε πως σωθήκαν οι κασέτες και κάθε απόγευμα γύρω στις 6 έκαναν κάτι σαν δικό τους πρόγραμμα.!
Όμορφα χρόνια..δεν περιγράφονται.
Όταν ακούω τα τραγούδια του αποθανόντος τραγουδιστή, και άλλων εκείνης της εποχής θυμάμαι στιγμές απο την ζωή μου τότε.. !!!!
Πως να μην θυμάμαι την περιπέτεια αυτή;
Ο πατέρας του να του φωνάζει.
-Βγες εξω πλησιάζει η φωτια και δεν θα μπορέσεις να βγεις, τίποτα, οι κουρτίνες έπιαναν φωτια και .....μάζευε κασέτες.
Αυτό δεν ξεχνιέται..
1/2/2016
Νεφέλη Ρήγα.!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου