Ησουν πάντα ενας <ισμός ς>

Υιοθέτησα τα ΑΝ..και μου εγιναν Γιατί,
τώρα ψάχνω στα Διότι με απορία μαθητή..

Τ΄αφαιρώ απο την μνημη,
διαγράφω τις στιγμες
γιατι ήταν ουτοπία
οι ελάχιστες χαρες.

Σου ειχα απλώσει την καρδιά μου
σαν τα φύλλα στην λιακάδα
μ΄ άφησες και τ΄άρπαξε
του ανέμου η κρυάδα ..

Κοίταζες μόνο μπροστά,
δίπλα σου ποτέ δεν είδες
γιατί είχες στο μυαλό
και στην σκέψη παρωπίδες

Πάντα σήκωνα τα βαρη
κάθε σκέψης λογικής
και δεν τέντωνα τον πήχη
μην τυχόν και μου κοπεί..

Μα τον τράβηξες πολύ, δίχως σκέψη, με τα χέρια,
δεν σ΄ένοιαζε πως ήταν .. σαν δυο λάμες... δυο μαχαίρια.
-----////
Νεφέλη Ρήγα.!
Απο νεφελειες σκέψεις.
Κυριακή 1/10/2017 ωρα 11:37μ.μ.