Το Ξάγναντο Αγάπησα, μα η Ζωή..Θολό Τοπίο!
Νεφέλης Σκέψεις.
Ancient Theatre of Epidaurus
Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2014
Η ΥΠΟΜΟΝΗ ..!
Τι σκέφτομαι,?
Μα..την Υπομονή σκέφτομαι
Και σκέφτομαι γράφοντας με απλά λόγια όπως πάντα.
Έτσι όπως έχουν έρθει οι καταστάσεις για όλους μας, αναρωτιέμαι.
Πόση δύναμη μπορεί να έχει ο Άνθρωπος, πόση υπομονή πια...
Άσε που συμβαίνουν και κάποια πράγματα που μας ξεπερνούν...και όλο, υπομονή υπομονή ελπίζοντας... ειναι πολλές οι φορές που κάποιος < από εμάς>παρεξηγείται γιατί αποφεύγει λεει να εμπλακεί σε συζητήσεις και διαλεύκανση αυτών..΄ οχι, οχι, δεν αποφεύγει τα δύσκολα, οχι,,κάνει τον δικό του ψυχοφθόρο πόλεμο, οταν όμως αντιλαμβάνεται πως oi απέναντί του αυτόν έχουν σκοπό.., <την εμπλοκή άνευ ουσίας αλλά ετσι για να λεμε...>ποίος ο δικός του σκοπός, άνευ σκοπού να επιμένει..(φωνή βοώντος?)
Υπομονή...λοιπόν.? και έως πότε?
Χωρίς αμφιβολία είνα ενα συναίσθημα που λίγο πολύ υπάρχει μέσα μας, μας στηρίζει στις δύσκολες στιγμές, ισορροπεί τα συναισθήματα που περισσότερο κυριαρχούν στην ζωή μας.
Πόνος , λύπη, απογοήτευση θυμός... κυρίως τότε είναι που την χρειαζόμαστε..
Η Υπομονή, μας βοηθάει να σκεφτόμαστε σωστά, να βάζουμε σε τάξη τις σκέψεις μας, να αντιμετωπίζουμε τα δύσκολα,και να να προχωρούμε. '
Είναι προσόν να χει κάποιος υπομονή.
Μα οι αντιξοότητες πολλές, και την χρειαζόμαστε τόσο που κατασπαταλάται, και έρχεται καιρός που νιώθουμε να λιγοστεύουν και τα τελευταία της αποθέματα, και δεν υπάρχει κάπου αλλού να την ψάξουμε, εκτός από μέσα μας, από εκεί την αντλούμε, ..αλίμονο να νιώσουμε ότι μας τελειώνει, χ α ν ο μ α σ τ ε και τότε, μας χτυπά την πόρτα η απογοήτευση.
Και ειναι γνωστό πως η υπομονή δεν έχει φίλοι μου το προνόμιο της......Ελπίδας.!!!!<να πεθαίνει τελευταια.>
Μα..την Υπομονή σκέφτομαι
Και σκέφτομαι γράφοντας με απλά λόγια όπως πάντα.
Έτσι όπως έχουν έρθει οι καταστάσεις για όλους μας, αναρωτιέμαι.
Πόση δύναμη μπορεί να έχει ο Άνθρωπος, πόση υπομονή πια...
Άσε που συμβαίνουν και κάποια πράγματα που μας ξεπερνούν...και όλο, υπομονή υπομονή ελπίζοντας... ειναι πολλές οι φορές που κάποιος < από εμάς>παρεξηγείται γιατί αποφεύγει λεει να εμπλακεί σε συζητήσεις και διαλεύκανση αυτών..΄ οχι, οχι, δεν αποφεύγει τα δύσκολα, οχι,,κάνει τον δικό του ψυχοφθόρο πόλεμο, οταν όμως αντιλαμβάνεται πως oi απέναντί του αυτόν έχουν σκοπό.., <την εμπλοκή άνευ ουσίας αλλά ετσι για να λεμε...>ποίος ο δικός του σκοπός, άνευ σκοπού να επιμένει..(φωνή βοώντος?)
Υπομονή...λοιπόν.? και έως πότε?
Χωρίς αμφιβολία είνα ενα συναίσθημα που λίγο πολύ υπάρχει μέσα μας, μας στηρίζει στις δύσκολες στιγμές, ισορροπεί τα συναισθήματα που περισσότερο κυριαρχούν στην ζωή μας.
Πόνος , λύπη, απογοήτευση θυμός... κυρίως τότε είναι που την χρειαζόμαστε..
Η Υπομονή, μας βοηθάει να σκεφτόμαστε σωστά, να βάζουμε σε τάξη τις σκέψεις μας, να αντιμετωπίζουμε τα δύσκολα,και να να προχωρούμε. '
Είναι προσόν να χει κάποιος υπομονή.
Μα οι αντιξοότητες πολλές, και την χρειαζόμαστε τόσο που κατασπαταλάται, και έρχεται καιρός που νιώθουμε να λιγοστεύουν και τα τελευταία της αποθέματα, και δεν υπάρχει κάπου αλλού να την ψάξουμε, εκτός από μέσα μας, από εκεί την αντλούμε, ..αλίμονο να νιώσουμε ότι μας τελειώνει, χ α ν ο μ α σ τ ε και τότε, μας χτυπά την πόρτα η απογοήτευση.
Και ειναι γνωστό πως η υπομονή δεν έχει φίλοι μου το προνόμιο της......Ελπίδας.!!!!<να πεθαίνει τελευταια.>
Νεφέλη Ρήγα.!!
2/11/2014
(///από Νεφέλειες Σκέψεις..///)
2/11/2014
(///από Νεφέλειες Σκέψεις..///)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)