Το Ξάγναντο Αγάπησα, μα η Ζωή..Θολό Τοπίο!

Το Ξάγναντο Αγάπησα, μα η Ζωή..Θολό Τοπίο!
Νεφέλης Σκέψεις.

Nεφέλης Σκέψεις.!

Καλώς ήρθατε στο Blog μου Δημιουργιες και σκέψεις μου.! Καθίστε αναπαυτικά, και καλό σας διάβασμα.! Ζητώ την κατανόησή σας. Εξηγούμαι, για να μην παρεξηγούμαι. Δεν είμαι ποιήτρια ούτε στιχουργός , γράφω της ψυχής μου τα παράπονα μόνον, όταν.. η έμπνευση μου κάνει την επίσκεψη. Ευχαριστώ Πολύ.!

Ancient Theatre of Epidaurus

Ancient Theatre of Epidaurus

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 2016

Μια σύντομη γνωριμία.(;) ..<Δελφίνι- Δελφινάκι>

 Μια σύντομη γνωριμία(;) Συνάντηση;
Ήταν και τα δύο.!!
Δελφίνι- Δελφινάκι.
Απλή και σύντομη η ιστορια μου, πάντα την θυμάμαι όταν ακούω το τραγούδι δελφίνι δελφινάκι και στην μουσική βραδιά με τον Νικήτα Σουλο 10 με 12 βράδυ οταν το ακουσα, ήρθε ξανά στον νου.
Πρέπει να πω οτι, σε αυτήν την εκπομπή πολλών μας οι αναμνησεις ξαναγυρίζουν, είναι τα τραγούδια που βαζει καποιες φορές της δεκαετίας του 60 -70, ακομα και αρχές 80. Μας εζήτησε να γράψουμε αν, και τι, μας θυμίζει κάποιο απο τα τραγούδια της εκπομπής του..
Ακούγοντας το Δελφίνι θυμήθηκα τα παρακάτω.
Βρισκόμουν στην Αθήνα, συγκεκριμένα στην Κάνιγγος, θα έπαιρνα το λεωφορείο για το τέρμα Αμπελοκήπων, το 119;;αυτό πρέπει να ήταν. .Μπήκα,κάθισα, και λίγο πριν ξεκινήσουμε κάθισε δίπλα μου ενα πολύ γλυκό αγόρι, πρόσεξε δε, να μην με ενοχλήσει με χαρτιά μουσικής που είχε στα χέρια του,και σιγομουρμούριζε αυτό το τραγούδι προσπαθώντας να μάθει καλά το σκοπό σαν να έκανε πρόβα, σιγά, και διακριτικά μου ζήτησε μάλιστα και συγνωμη.
-Όχι του είπα, συνέχισε, δεν με ενοχλείς.. .και ξανά το ίδιο τραγούδι.
Σε όλη την διαδρομή αυτό έλεγε σιγοτραγουδώντας.
.-Ξέρετε πηγαίνω στην σχολή και..... μου δικαιολογήθηκε.
Γύρισε, με κοίταξε με συμπάθεια αλλά δεν μιλήσαμε άλλο. ..Φθάνοντας στο τέρμα κατέβηκα και προχωρούσα ανεβαίνοντας την πανόρμου προς το 16 γυμνάσιο,< τότε δεν ήταν,> με πρόφθασε, ήρθε δίπλα μου και με ένα συγνωμη μου ζήτησε να πάμε απέναντι που ηταν ένα πάρκο τότε, -και τώρα πλατεία,- αρνήθηκα, με την πρόφαση ότι βιάζομαι.
Σταθήκαμε όμως λιγάκι, μιλήσαμε για διάφορα, κυρίως για τις σπουδές του στην μουσική, με ρωτούσε αν θα μείνω Αθήνα, από που είμαι, και ότι αυτός είναι από την Μεγαλόνησο,<έτσι είπε> και καποια στιγμή μου ζήτησε να συναντηθούμε.
-Σε παρακαλώ δώσε μου τηλ/ να μιλήσουμε.

 Δεν το έδωσα λέγοντας μια δικαιολογία α δ ι κ α ι ο λ ό γ η τ η....
Θυμάμαι που με ρώτησε.
-Μα γιατί; έτσι θα χαθούμε, ας συναντηθούμε αύριο, εδώ, για λίγο να σε δω, να μιλήσουμε, 

και άπλωσε δισταχτικά το χέρι του στα μαλλιά μου , μα το κατέβασε..γρήγορα.
Τελικά δεν έδωσα τηλ. δεν υποσχέθηκα για ραντεβου την επόμενη μέρα, και πειραγμένος κάπως, 

 μου λέει ένα ..
-Εντάξει,ενώ έτσι θέλεις...
Δεν θα ξεχάσω που όταν έφευγε, γύριζε και με κοίταζε λέγοντας.
-Σκέψου το, έλα αύριο εδώ, θέλω να σε ξαναδώ μην σε χάσω, σε παρακαλώ, θα γραψω μουσική, τραγούδι, και θα στο αφιερώσω.
Εγώ αμήχανα χαμογέλασα, ενιωσα κάπως άσχημα, γιατί και ήθελα και δεν ήθελα..
-Τώρα φευγω, μου είπε, και λυπάμαι που θα τελειώσει ετσι αυτή η όμορφη συνάντηση, ετσι θα τελειωσει; με ρώτησε.
Πήγα πιο κοντά τον χαιρέτισα από το χέρι, ενώ αυτός συνέχισε ξανά να ζητά τηλ.και διαμαρτυρόταν, τι να κάνει, στο τέλος ξεκίνησε να φύγει.
-Θα σε θυμάμαι μου έλεγε, και θα θυμάμαι την σύντομη μικρή γνωριμία μας που γέμισε την ψυχή μου.
Και έφυγε...
Ειλικρινά δεν ξεχνώ που φεύγοντας τραγουδούσε το Δελφίνι δελφινακι και εκει έβαζε Νεφέλη Νεφελάκι
Ούτε το όνομά του δεν συγκράτησα, δεν τον ξαναείδα..
και όπως το είπε. Χαθήκαμε.
Κρίμα. Φταίω..
Νεφέλη. Ρήγα.
21/1/2016


Ειρηνη.!
 Νεφέλη νεφελάκι είσαι Υπέροχη!!!!! Πάρα πολύ μου άρεσε! 
Το πάω πάλι από την αρχή!!! Καλό βράδυ!!!

Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2016

Η Μεγάλη φωτιά... <Οι κασέτες και η διάσωσή τους>


Ήταν  Αύγουστος του 1988, στο νησί μου έπιασε τρομερή φωτια με αέρα πάνω απο 9 μποφόρ΄και απο την μια στιγμή στην άλλη μας περικύκλωναν φλόγες  και σαν τεράστιες   γλώσσες απειλούσαν ο,τι έβρισκαν μπροστα τους . Ο αέρας σφύριζε λες και άκουγες θηρία να ουρλιάζουν, τα τριξίματα απο το πέσιμο των δένδρων και ο, τι άλλο, έκαναν εφιαλτικές τις στιγμές, και ένας πανικός έπιασε τους κατοίκους.
Ήταν περασμένο μεσημερι, καλοκαίρι, με αφόρητη ζέστη που έκανε την κατάσταση πιο επικίνδυνη. Τα παιδιά μου βρίσκονταν στις δουλειές τους, εγώ από την βεράντα του σπιτιού έβλεπα κατάμαυρο καπνό να έρχεται να σκεπάζει τα πάντα, μετά δεν έβλεπα τίποτα, έτρεξα πήρα τηλ. τα παιδιά, ο μεγάλος δεν μπόρεσε να έρθει γιατί δεν κυκλοφορούσε τίποτα, και έμεινε στο ξενοδοχείο που εργαζόταν μαζι με άλλους συνάδελφους.
'Όσο μπορουσαμε μιλούσαμε στο τηλ. και με παρότρυνε να φύγω..
Μια φίλη ήρθε, με πήρε, να πάμε να βρούμε τον δεύτερο γιο μου, νομίζοντας πως ο δρόμος ήταν ανοιχτός.
Δυστυχώς στην διαδρομή μας πλησίαζαν φλόγες απειλητικές, δεν παίρναμε ανάσα, υπήρχε κίνδυνος με το αυτοκίνητο, μας σταμάτησε ο στρατός που ήδη βρισκόταν στο Νησί, και μας συνέστησε να τραβήξουμε προς την θάλασσα, μείναμε στην παράλια που ήταν γεμάτη κόσμο, περιμένοντας να ξημερώσει .Τηλέφωνα δεν λειτουργούσαν, κινητά δεν είχαμε ακομα..απελπισία..
Εκτός του σπιτιού την αγωνία,είχα και των παιδιών που ηταν και η μεγαλύτερη. Πως ένιωθα;; δεν θέλω να θυμάμαι..ούτε μπορώ να περιγράψω..έβλεπα από μακρυά την φωτιά και σκεφτόμουν τι απέγιναν, μήπως ηταν στο δρόμο για το σπιτι; μα πως; Έγραψαν τοτε οι εφημερίδες οι δημοσιογράφοι ήρθαν και έπαιρναν συνεντεύξεις, χάθηκαν άνθρωποι, οικογένειες, σπίτια κάηκαν,,
---------------
.Και ξημέρωσε η άλλη μέρα μετά απο μια νύχτα Αγίου Βαρθολομαίου ... Τότε, μες το θαμπό χάραμα το μαυρισμένο από καπνούς, που παραμερισαν να φανεί ουρανός κατα το μεσημερι ..νυσταγμένη και σε άθλια κατάσταση τι βλέπω ; Βλέπω τον γιο μου τον μεγάλο σε ασχημη κατάσταση εμφανισιακά..αλλά με χαρούμενο πρόσωπο να έρχεται κοντά μου λέγοντάς θριαμβευτικά
- Μάννα μου κατάφερα και τις έσωσα παρτες και προσέξετες, λέγοντας αυτα μου εδωσε έναν σάκο βαρύ και ασήκωτο .
-Τι εχει άμεσα, τον ρώτησα, το σπιτι μας τι κάνει;
-Το σπίτι την γλίτωσε, μικροπράγματα, ήρθαν πολλές πυροσβεστικές.. εγινε χαμός ..αφού ειπαμε διάφορα για την φωτιά,έφυγε καταχαρούμενος. Ανοίγω με προσοχη τον σάκο,και τι να δω;; γεμάτος κασέτες και διάφορα άλλα μουσικά ..πάλεψε να σώσει τις κασέτες του, δεν ήθελε να χάσει τα τραγούδια της εποχής εκείνης με τον black καλα το εγραψα;και τις επιτυχίες του. Μας λύπησε ο χαμός του..και ειναι η αιτία που θυμήθηκα την περιπέτεια. Ακομα τον Αλ μπανο Ρομινα ,στο φελιτσιτα.. και άλλες ξένες επιτυχίες...οπως των αγαπημένων σκαθαριών .!!Προσπαθούσε να γράφει απο εκπομπές, και πότε ποτε να αγοράζει..Αργότερα μου εξήγησε οτι όλες αυτές τις ώρες και ενω η φωτια απλωνόταν δεν άντεχε να σκέφτεται πως εκτός απο το σπίτι θα έχανε και τις κασέτες του, που ήταν αμέτρητες.!!
Το χατζιλικι του εκεί πήγαινε.Την άλλη μέρα ήρθε και ο δεύτερος γιός μου, επιτέλους, φθάνοντας στο σπίτι τον βρήκα εκεί..Πόση χαρά μετα απο την ολονύχτια αγωνία μου. Χάρηκε που εμαθε πως σωθήκαν οι κασέτες και κάθε απόγευμα γύρω στις 6 έκαναν κάτι σαν δικό τους πρόγραμμα.!
Όμορφα χρόνια..δεν περιγράφονται.
Όταν ακούω τα τραγούδια του αποθανόντος τραγουδιστή, και άλλων εκείνης της εποχής θυμάμαι στιγμές απο την ζωή μου τότε.. !!!!
Πως να μην θυμάμαι την περιπέτεια αυτή;
Ο πατέρας του να του φωνάζει.
-Βγες εξω πλησιάζει η φωτια και δεν θα μπορέσεις να βγεις, τίποτα, οι κουρτίνες έπιαναν φωτια και .....μάζευε κασέτες.
Αυτό δεν ξεχνιέται..
1/2/2016
Νεφέλη Ρήγα.!