,,,,,,,,,,

Στο...βιογραφικό των..εμπειριών μου έγραψα άκόμα μία..
Θα επιθυμούσα πια, να μην υπάρξει άλλη..
Με το πέρασμα των χρόνων τα νιατα φευγουν, 
τα λαθη λιγοστεύουν, ε..δεν χρειάζονται, μας κουράζουν.
Γνώμη μου.

Το Κάπνισμα...

Το Κάπνισμα...

Αφιερωμένο στην ημέρα,(κατα του καπνίσματος) και σε φίλες και φίλους καπνιστές.

Πόσο μισούσα τους ανθρώπους
οτα ν μου έλεγαν να κόψω το τσιγάρο,
κί ένιωθα μέσα μου θυμό, να τρέξω
στο περίπτερο, κι άλλο κουτί να πάρω.(Πακέτο αλλά δεν μου έβγαινε)

Δεν είχα την δύναμη
να το αποφασίσω
κι΄ήρθε μια εποχή
που κόντεψα να σβήσω,

Ανέβηκα εκεί ψηλά
πήγα στον την Άγιο Πέτρο
την πόρτα του δεν μου άνοιξε
και με έστειλε...Πακέτο..

Από τότε Φίλοι μου
μ΄αφησε το τσιγάρο
φαίνεται εφοβήθηκε
που είδε κοντά μου Χάρο.

Έγραψα μια αλήθεια μου
γιαυτό φίλε βιάσου
δεν θα σου δώσω συμβουλές
-γιατί αν δεν το θες πολύ-
ξέρω πως δεν θα πιάσουν
Νεφέλη
31/5/1014]