<Αφιερωμένο στο Αγαπημένο πολύπαθο σεισμόπληκτο Ληξούρι>

-----
Έχουν περάσει 60 χρόνια
απο του Αυγούστου το σεισμό
ήταν το 53 που γινε μέγα κακό

Κι ενώ είχαμε ησυχάσει
και όλα βρίσκαν μια σειρά
εγκέλαδος ξανά χτυπάει
κι΄ ανακατεύει τα...νερά

Ένας χορός το κουνητό του
κάτω απ΄τα πόδια μας φωτιά
το φοβερό τρεμουλιστο του
και βουητό ήχου στα αυτιά.

Ολα γυρίζουνε μπροστά μας,
κάτι θολώνει το μυαλό,
κυριαρχεί παντου ο φόβος,
για το επόμενο κακό.

Αλλόφρονες με καρδιοχτύπι
και μνήμες απ΄το παρελθόν
δεήσεις κάνουμε τις ίδιες
Οχι Θεέ κι΄άλλο κακό.

βεργολυγουνε κόποι χρόνων
στου ριχτερ τους συχνούς ρυθμούς
και αντιπαλεύουνε ποιος
θα ναι με περισσότερους βαθμούς..

Έτσι μετριέται η δύναμή τους
μαζί με χτύπους της καρδιάς μας
Τα σπίτια μας ρωγμές που χάσκουν,
και ο βρυχγμος τους μες τ΄ αυτιά μας.

.Όμως /..
Κατ΄απ την σκόνη η Ελπίδα
μετα άπ΄τον πόνο η Χαρά
κι΄ύστερα απ΄την καταιγίδα
είναι η γαλήνη που Μετρά...

Γιαυτό ωραίο μου Ληξούρι
κουριαγιο κρατα.. Το μπορεις.!
Παρηγορια, η Δύναμή σου,
χαμογελο εχε υπομονης.

Νεφελη.
5/2/2014