ΕΠΙΘΥΜΙΑ (2)

Πόσα θα θελα να γράψω

κάπου να απευθυνθώ
όμως λέξεις δεν μου βγαίνουν,
και εμπνεύσεις δεν κρατώ.

Λιγοστεψαν οι ελπιδες
των ονείρων μου χαρές
νύχτες αγκαλια τις είχα
μα ποτέ μου ζωντανές..

Σαν η μερα ξημερώσει
και τα άστρα σβήσουνε
πάλι σκέψεις στο μυαλό μου
θα ξαναγυρίσουνε

και θα μου μιλούν για σένα
που βαθιά αγάπησα
καρδιοχτύπια αναμνησεις
και βραδιές διχως φεγγάρι
μόνη που περπάτησα.

Νεφελη Ρηγα.
26/2/2017