ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΡΟΝΙΑ!!

Μου αρέσει να θυμάμαι την παιδική ζωή μου,
που όταν είμαστε παιδιά παίζαμε στην αυλή μου
Παίζάμε κρυφτό, σκαλουτσα και αμπάρες
και τα κορίτσια χωριστά παίζανε τις κουμπάρες.

Ωραία ήταν η ζωή
σαν ήμαστε παιδιά
στήναμε τις ξόβεργιες
και πιάναμε πουλιά.

Είχαμε αλλάνα στην γειτονιά κοντά,
εκεί εμαζευόμαστε, στα γέλια μας χανόμαστε
κι΄ύστερα τα ποδήλατα παίρναμε χωριστά.
Τρέχαμε στους δρόμους μ΄αστεία και με μπούρδες
κι΄απο τα χαχανιτά πέφταμε σε λακούβες.

Με ξαναμμένο πρόσωπο
και με μαλλιά ιδρωμένα
γυρίζαμε το σούρουπο
Αλίμονο σε μενα...

Η Μάνα μας περίμενε γεμάτη αγωνία
το πως θα κάτσουμε αυριο στα σχολικά θρανία.
Και φώναζε, και έλεγε, έλα να διαβάσεις
γιατι αύριο σχολειό τι μάθημα θα γράψεις??

Μα χαρωπά πρωί πρωί πηγαίναμε σχολίο
τη σάκα παραμάσχαλα και μεσα το βιβλίο
Αφήναμε τα τρεχατά, ποδήλατα και ράδια
στην τάξη μας καθόμαστε ανοίγοντας τετράδια.

Μπαίνοντας με σεβασμό,
μα με ιδρωμένες φάτσες
αμέσως σκαρφιζόμαστε
πιες θα΄τανε οι φάρσες,

Μας έπιανε η τεμελιά, η μούργα, η ανία
βιβλίο δεν ανοίγαμε, γιαυτό και θα καθόμαστε
στα πίσω τα θρανία.

Αθώα χρόνια παιδικά
σπουδή και νευρικότητα
τωρα..μεγαλώσαμε,
μας πίκρανε η ζωή,
έφυγε η αθωότητα..

Νεφέλη 28/6/98