...Και ξημερώνει .
Βλέπεις να φέγγει στο παράθυρο
Το φώς καλεί μια αμαρτία σου γλυκιά
Να την αφήσεις.
Πως ξεγλυστράς από αγκαλιά
που όλη την νύχτα είχες μεθύσei?
Πως λύνονται τα χέρια σου
που στον λαιμό του ειχες πλέξει
Μα έλα που φέγει πιο πολύ
και μια αχτίδα όλο θρηνεί
και μες το κλάμα της φωνάζει..
Εχει Φέξει..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου