ΤΟ Τ Α Ξ Ι Δ Ι !

Σε Βάρκα αρμερνίζω με πανιά
χωρίς κουπιά με του Αγέρα το κουμάντο
την ρότα θα μου δείχνει η αστροφεγγιά
κι΄ενα φεγγάρι κάντο.!

Απ΄την στεριά θ΄αφήνομαι
θα φεύγω απ΄την ψετιά της
να ζω πανω στην θάλασσα
πουχει μαγκιά δικιά της.

Πρόσεχε βάρκα μου μικρή
κι΄αγερα μη φουσκώνεις
τα κύματα της θαλασσας
και την εξαγριώνεις..

Ασε να λικνίζομαι στα γαλανά νερά
να ζω μεσα στο όνειρο
πουχασα στην στεριά..

Μα ειναι ενα ταξιδι
που γρήγορα τελειώνει
το΄ζησα όμως τ΄ονειρο
κι΄ελπίδα μεγαλώνει..!

31/1/98
Νεφέλη.Τ