Στον Αγαπημένο μας Καραγκιόζη.

Στον Αγαπημένο μας Καραγκιόζη.

Ετσι και μεις ονειρευόμαστε, σαν τον Καραγκιόζη, μα οχι την Βεζιροπούλα, αλλά να κροταλισει -κατι- στην μικρή μας την τσεπούλα..

<Εχεις Πλούτο στην ψυχή σου,
μα φτώχή,, φτωχή η κατάστασή σου...>
====
Μέρα νύχτα ονειρεύεσαι την κόρη του βεζίρη
Μα πότε πια θα καταλάβεις
πως εκείνη δεν κοιτάζει
έναν τέτοιο κακομοίρη?

Ερωτεύτηκες παναθεμασε
με την φτώχια που σε δέρνει,
μην το μάθει η Αγλαΐα
γιατί διάολος σε παίρνει.

Η Καρδιά σου είναι μεγάλη
μα η φτώχεια την τσακίζει
έχεις κι ενα κολλητήρι
που ολη μέρα τσιτσιρίζει.

Και το βάζεις μες τα κόλπα,
τέχνη του νάν η ψευτιά,
κι όμως κι όμως καραγκιόζη
κάνουν πιο πολύ από σένα
οι βεζίρηδες κλεψιά.

Μπαινοβγαίνεις στο παλάτι
και τους παίζεις κομπολόι..
Τους διδάσκεις μέρα νύχτα
αυτούς, κι όλο τους το σοϊ

Μα χαμπάρι πουυυυ να πάρουν
μες την βολα τους χωμένοι
να μαντέψουν την ψυχή σου
που είναι πιο καλλιεργημένη...

Η  Ζωή σου  θα κυλάει   
με αγάδες και πασάδες 
και οι τσέπες θα γεμιζουν  
ολο ταλαρα παράδες

 Ετσι εσυ θα λύνεις παντα
παλατιού προβλήματα
γιατι σαν αφέντες που ναι,
παραμένουν βλήματα..

20/3/2013
ΝεφΕλλη Ρήγα... (άλλα στίχοι)